อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
องฺ.อ. (มโนรถ.๓)
หน้าที่ ๗๒.

อุปสงฺกมิตฺวา ปเวณิยํ พนฺธนตฺถํ ๑- สํวาสํ ปวตฺตยนฺติ. อุทราวเทหกนฺติ อุทรํ
อวทหิตฺวา ๒- อุปจินิตฺวา ปูเรตฺวา. อวเสสํ อาทาย ปกฺกมนฺตีติ ยํ ภุญฺชิตุํ น
สกฺโกนฺติ, ตํ ภณฺฑิกํ กตฺวา คเหตฺวา คจฺฉนฺติ. อิมสฺมึ สุตฺเต วฏฺฏเมว กถิตํ.
                      ๒. โทณพฺราหฺมณสุตฺตวณฺณนา
     [๑๙๒] ทุติเย ตฺวํปิ โนติ ตฺวํปิ นุ. ปวตฺตาโรติ ปวตฺตยิตาโร. เยสนฺติ
เยสํ สนฺตกํ. มนฺตปทนฺติ เวทสงฺขาตํ มนฺตเมว. คีตนฺติ อฏฺฐกาทีหิ ทสหิ
โปราณกพฺราหฺมเณหิ สรสมฺปตฺติวเสน สชฺฌายิตํ. ปวุตฺตนฺติ อญฺเญสํ วุตฺตํ,
วาจิตนฺติ อตฺโถ. สมิหิตนฺติ สมุปพฺยุฬฺหํ ราสิกตํ ปิณฺฑํ กตฺวา ฐปิตนฺติ
อตฺโถ. ตทนุคายนฺตีติ เอตรหิ พฺราหฺมณา ตํ เตหิ ปุพฺเพหิ คีตํ อนุคายนฺติ
อนุสชฺฌายนฺติ. ตทนุภาสนฺตีติ ตํ อนุภาสนฺติ. อิทํ ปุริมสฺเสว เววจนํ.
ภาสิตมนุภาสนฺตีติ เตหิ ภาสิตํ อนุภาสนฺติ. สชฺฌายิตมนุสชฺฌายนฺตีติ เตหิ
สชฺฌายิตํ อนุสชฺฌายนฺติ. วาจิตมนุวาเจนฺตีติ เตหิ อญฺเญสํ วาจิตํ อนุวาเจนฺติ.
เสยฺยถีทนฺติ เต กตเมติ อตฺโถ. อฏฺฐโกติอาทีนิ ๓- เตสํ นามานิ. เต กิร ทิพฺเพน
จกฺขุนา โอโลเกตฺวา ปรูปฆาตํ อกตฺวา กสฺสปสมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ภควโต ปาวจเนน สห
สํสนฺเทตฺวา มนฺเต คนฺเถสุํ. อปเร ๔- ปน พฺราหฺมณา ปาณาติปาตาทีนิ ปกฺขิปิตฺวา
ตโย เวเท ภินฺทิตฺวา พุทฺธวจเนน สทฺธึ วิรุทฺเธ อกํสุ. ตฺยาสฺสุเมติ เอตฺถ
อสฺสูติ นิปาตมตฺตํ, เต พฺราหฺมณา อิเม ปญฺจ พฺราหฺมเณ ปญฺญาเปนฺตีติ อตฺโถ.
     มนฺเต อธิยมาโนติ เวเท สชฺฌายนฺโต คณฺหนฺโต. อาจริยธนนฺติ อาจริยปทกฺขิณํ ๕-
อาจริยภาคํ. น อิสฺสตฺเถนาติ น โยธาชีวกมฺเมน อุปฺปาเทติ. น ราชโปริเสนาติ น
ราชุปฏฺฐากภาเวน. เกวลํ ภิกฺขาจริยายาติ สุทฺธาย ภิกฺขาจริยายเอว. กปาลํ
อนติมญฺญมาโนติ ตํ ภิกฺขาภาชนํ อนติมญฺญมาโน. โส หิ
@เชิงอรรถ: ๑ สี. คนฺถนตฺถํ  ๒ ฉ.ม. อวทิหิตฺวา
@๓ ก. อฏฺฏโกติอาทีนิ  ๔ สี. อปราปรา, ฉ. อปราปเร  ๕ ฉ. อาจริยทกฺขิณํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๗๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=72&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=1601&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=1601&modeTY=2&pagebreak=1#p72