บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒) หน้าที่ ๑๔๘.
ปฏินิสฺสคฺคาย สมนุภาสนกมฺมํ กาตพฺพนฺติ เอวมตฺโถ ทฏฺฐพฺโพ ฯ เสสํ สพฺพตฺถ อุตฺตานตฺถเมว ฯ สมุฏฺฐานาทีนิปิ ปฐมสงฺฆเภทสทิสาเนวาติ ฯ กุลทูสกสิกฺขาปทวณฺณนา นิฏฺฐิตา ฯ {๔๔๒} อุทฺทิฏฺฐา โข ฯเปฯ เอวเมตํ ธารยามีติ เอตฺถ ปฐมํ อาปตฺติ เอเตสนฺติ ปฐมาปตฺติกา ฯ ปฐมํ วีติกฺกมกฺขเณเยว อาปชฺชิตพฺพาติ อตฺโถ ฯ อิตเร ปน ยถา ตติเย จตุตฺเถ จ ทิวเส โหติ ชโร ตติยโก จตุตฺถโกติ ปวุจฺจติ เอวํ ยาวตติเย สมนุภาสนกมฺเม โหนฺตีติ ยาวตติยกาติ เวทิตพฺพา ฯ ยาวติหํ ชานํ ปฏิจฺฉาเทตีติ ยตฺตกานิ อหานิ ชานนฺโต ปฏิจฺฉาเทติ อหํ อิตฺถนฺนามํ อาปตฺตึ อาปนฺโนติ สพฺรหฺมจารีนํ นาโรเจติ ฯ ตาวติหนฺติ ตตฺตกานิ อหานิ ฯ อกามา ปริวฏฺฐพฺพนฺติ น กาเมน น วเสน อถโข อกาเมน อวเสน ปริวาสํ สมาทาย วฏฺฐพฺพํ ฯ อุตฺตรึ ฉารตฺตนฺติ ปริวาสโต อุตฺตรึ ฉ รตฺติโย ฯ ภิกฺขุมานตฺตายาติ ๑- ภิกฺขูนํ มานนภาวาย อาราธนตฺถายาติ วุตฺตํ โหติ ฯ วีสติสงฺโข คโณ อสฺสาติ วีสติคโณ ฯ ตตฺถาติ ยตฺถ สพฺพนฺติเมน ปริจฺเฉเทน วีสติคโณ ภิกฺขุสงฺโฆ อตฺถิ ฯ อพฺเภตพฺโพติ อภิเอตพฺโพ สมฺปฏิจฺฉิตพฺโพ ฯ อพฺภานกมฺมวเสน โอสาเรตพฺโพติ วุตฺตํ โหติ ฯ อวฺหาตพฺโพติ วา อตฺโถ ฯ อนพฺภิโตติ น อพฺภิโต @เชิงอรรถ: ๑. เอตฺถ ภิกฺขุโน มานตฺตํ ภิกฺขุนา วา จริตพฺพํ มานตฺตํ ภิกฺขุมานตฺตํ. @ภิกฺขุนีปกฺเข ปกฺขมานตฺตสฺส ภาวโต ตถา วุตฺตนฺติ อมฺหากํ มติ.เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๔๘. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=148&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=3110&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=3110&modeTY=2&pagebreak=1#p148
จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๔๘.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]