ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒)

หน้าที่ ๑๘๖.

วุตฺตํ ฯ ตํ อุตฺตานตฺถเมว ฯ วิสภาเค อุปฺปนฺเน มูลจีวเรติ
ยทิ มูลจีวรํ สณฺหํ ปจฺจาสาจีวรํ ถูลํ เนว สกฺกา โยเชตุํ
รตฺติโย จ เสสา โหนฺติ น ตาว มาโส ปูรติ ฯ น อกามาติ
อกาเมน จีวรํ น กาเรตพฺพํ ฯ อญฺญํ ปจฺจาสาจีวรํ
ลภิตฺวาเยว กาลพฺภนฺตเร กาตพฺพํ ฯ ปจฺจาสาจีวรํปิ ปริกฺขารโจลํ
อธิฏฺฐาตพฺพํ ฯ อถ มูลจีวรํ ถูลํ โหติ ปจฺจาสาจีวรํ สณฺหํ
มูลจีวรํ ปริกฺขารโจลํ อธิฏฺฐหิตฺวา ปจฺจาสาจีวรเมว มูลจีวรํ
กตฺวา ฐเปตพฺพํ ฯ ตํ ปุน มาสปริหารํ ลภติ เอเตเนวูปาเยน
ยาว อิจฺฉติ ตาว อญฺญมญฺญํ มูลจีวรํ กตฺวา ฐเปตุํ ลพฺภตีติ ฯ
เสสํ อุตฺตานตฺถเมว ฯ สมุฏฺฐานาทีนิ ปฐมกฐินสทิสาเนวาติ ฯ
               ตติยกฐินสิกฺขาปทวณฺณนา นิฏฺฐิตา ฯ
     {๕๐๓-๕๐๕} เตน สมเยนาติ ปุราณจีวรสิกฺขาปทํ ฯ ตตฺถ ยาว สตฺตมา
ปิตามหยุคาติ ปิตุ ปิตา ปิตามโห ฯ ปิตามหสฺส ยุคํ ปิตามหยุคํ ฯ
ยุคนฺติ อายุปฺปมาณํ วุจฺจติ ฯ อภิลาปมตฺตเมว เจตํ ฯ อตฺถโต
ปน ปิตามโหเยว ปิตามหยุคํ ฯ ตโต อุทฺธํ สพฺเพปิ ปุพฺพปุริสา
ปิตามหคฺคหเณเนว คหิตา ฯ เอวํ ยาว สตฺตโม ปุริโส ตาว ยา
อสมฺพทฺธา สา ยาว สตฺตมา ปิตามหยุคา อสมฺพทฺธาติ วุจฺจติ ฯ
เทสนามุขเมเวตํ ฯ มาติโต วา ปิติโต วาติ วจนโต ปน
ปิตามหยุคํปิ ปิตามหียุคํปิ มาตามหยุคํปิ มาตามหียุคํปิ เตสํปิ
ภาติกภคินีภาคิเนยฺยปุตฺตปฺปปุตฺตาทโยปิ สพฺเพ เต อิธ สงฺคหิตาเอวาติ
เวทิตพฺพา ฯ ตตฺรายํ วิตฺถารนโย ฯ ปิตา ปิตุ ปิตา ตสฺส ปิตา



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๘๖. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=186&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=3900&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=3900&modeTY=2&pagebreak=1#p186


จบการแสดงผล หน้าที่ ๑๘๖.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]