อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๙๙.

อาหริสฺสามีติ อตฺโถ ฯ น อจฺฉินฺนการณาติ พาหุสจฺจาทิคุณวเสน เทนฺติ ฯ ญาตกานนฺติ อาทีสุ ญาตกานํ เทนฺตานํ สาทิยนฺตสฺส ปวาริตานํ เทนฺตานํ สาทิยนฺตสฺส อตฺตโน ธเนน สาทิยนฺตสฺส อนาปตฺตีติ อตฺโถ ฯ อฏฺฐกถาสุ ปน ญาตกปวาริตฏฺฐาเน ปกติยาว พหุํปิ วฏฺฏติ อจฺฉินฺนการณา ปมาณเมว วฏฺฏตีติ วุตฺตํ ฯ ตํ ปาลิยา น สเมติ ฯ ยสฺมา ปนิทํ สิกฺขาปทํ อญฺญสฺสตฺถาย วิญฺญาปนวตฺถุสฺมึเยว ปญฺญตฺตํ ตสฺมา อิธ อญฺญสฺสตฺถายาติ น วุตฺตํ ฯ เสสํ อุตฺตานตฺถเมว ฯ สมุฏฺฐานาทีสุ อิทํปิ ฉสฺสมุฏฺฐานํ กิริยา โนสญฺญาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ ตทุตฺตริสิกฺขาปทวณฺณนา นิฏฺฐิตา ฯ {๕๒๗} เตน สมเยนาติ อุปกฺขฏสิกฺขาปทํ ฯ ตตฺถ อตฺถาวุโส มํ โส อุปฏฺฐาโกติ อาวุโส ยํ ตฺวํ ภณสิ อตฺถิ เอวรูโป โส มม อุปฏฺฐาโกติ อยเมตฺถ อตฺโถ ฯ อปิมยฺยา เอวํ โหตีติ อปิ เม อยฺยา เอวํ โหติ ฯ อปิ เมยฺยา เอวํ โหตีติปิ ปาโฐ ฯ {๕๒๘-๕๒๙} ภิกฺขุํ ปเนว อุทฺทิสฺสาติ เอตฺถ อุทฺทิสฺสาติ อปทิสฺส อารพฺภ ฯ ยสฺมา ปน ยํ อุทฺทิสฺส อุปกฺขฏํ โหติ ตํ ตสฺสตฺถาย อุปกฺขฏํ นาม โหติ ตสฺมาสฺส ปทภาชเน ภิกฺขุสฺสตฺถายาติ วุตฺตํ ฯ ภิกฺขุํ อารมฺมณํ กริตฺวาติ ภิกฺขุํ ปจฺจยํ กตฺวา ฯ ยํ หิ ภิกฺขุํ อุทฺทิสฺส อุปกฺขฏํ ตํ นิยเมเนว ภิกฺขุํ ปจฺจยํ กตฺวา อุปกฺขฏํ โหติ ฯ เตน วุตฺตํ ภิกฺขุํ อารมฺมณํ กริตฺวาติ ฯ ปจฺจโยปิ หิ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๑๙๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=199&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=4174&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=4174&modeTY=2&pagebreak=1#p199