อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๒๑๙.

มูลพฺยาธินาว คิลาโน โหติ โสเยว ปริหาโร นตฺถญฺ สมฺมติกิจฺจนฺติ ปุสฺสเทวตฺเถโร อาห ฯ อุปติสฺสตฺเถโร ปน โส วา พฺยาธิ ปฏิกุปฺปตุ อญฺโ วา สกึ คิลาโนติ นามํ ลทฺธํ ลทฺธเมว ปุน สมฺมติกิจฺจํ นตฺถีติ อาห ฯ โอเรน เจ ฉนฺนํ วสฺสานนฺติ โอริมภาเค อนฺโตติ อตฺโถ ฯ ปทภาชเน ปน สงฺขฺยามตฺตทสฺสนตฺถํ อูนกฉพฺพสฺสานีติ วุตฺตํ ฯ อนาปตฺติ ฉพฺพสฺสานิ กโรตีติ ยทา ฉพฺพสฺสานิ ปริปุณฺณานิ โหนฺติ ตทา สนฺถตํ กโรติ ฯ ทุติยปเทปิ ยทา อติเรกฉพฺพสฺสานิ โหนฺติ ตทา กโรตีติ เอวมตฺโถ ทฏฺพฺโพ ฯ น หิ โส ฉพฺพสฺสานิ กโรตีติ ฯ เสสํ อุตฺตานตฺถเมว ฯ สมุฏฺานาทีนิ โกสิยสิกฺขาปทสทิสาเนว อิทํ ปน กิริยากิริยนฺติ ฯ ฉพฺพสฺสสิกฺขาปทวณฺณนา นิฏฺิตา ฯ {๕๖๕} เตน สมเยนาติ นิสีทนสนฺถตสิกฺขาปทํ ฯ ตตฺถ อิจฺฉามหํ ภิกฺขเวติ ภควา กิร ตํ อนฺโตเตมาสํ น กิญฺจิ โพธเนยฺยสตฺตํ อทฺทส ตสฺมา เอวมาห ฯ เอวํ สนฺเตปิ ตนฺติวเสน ธมฺมเทสนา กาตพฺพา สิยา ฯ ยสฺมา ปนสฺส เอตทโหสิ มยิ โอกาสํ กาเรตฺวา ปฏิสลฺลีเน ภิกฺขู อธมฺมิกํ กติกวตฺตํ กริสสนฺติ ตํ อุปเสโน ภินฺทิสฺสติ อหํ ตสฺส ปสีทิตฺวา ภิกฺขูนํ ทสฺสนํ อนุชานิสฺสามิ ตโต มํ ปสฺสิตุกามา พหู ภิกฺขู ธุตงฺคานิ สมาทิยิสฺสนฺติ อหํ จ เตหิ อุชฺฌิตสนฺถตปจฺจยา สิกฺขาปทํ ปญฺาเปสฺสามีติ ตสฺมา เอวมาห ฯ เอวํ พหูนิ หิ เอตฺถ อานิสํสานีติ ฯ สปริโส เยน ภควา เตนูปสงฺกมีติ เถโร กิร น ภิกฺขเว อูนทสวสฺเสน อุปสมฺปาเทตพฺโพ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๒๑๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=219&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=4595&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=4595&pagebreak=1#p219