อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๗๓.

ปฏิลภิตฺวา วิปสฺสนํ อารภิ ฯ อถสฺส ภควา อารทฺธวิริยภาวํ ญตฺวา อธิเจตโสติ อิมํ โอภาสคาถํ อภาสิ ฯ เถโร คาถาปริโยสาเน อรหตฺตํ ปาปุณิ ฯ ตสฺมา เถโร ปกติยาว อิมํ คาถํ มมายติ ฯ โส ตํ อิมิสฺสา คาถาย มมายนภาวํ ชานาเปตุํ ตํเยว ภณติ อญฺญญฺจ อนฺตรนฺตรา อาหริตฺวา พหุํ พุทฺธวจนํ ฯ เตน วุตฺตํ ตญฺเญว อุทานํ ภณติ อญฺญญฺจ พหุํ พุทฺธวจนนฺติ ^๑- ฯ {๑๕๖} เอกโต อุปสมฺปนฺนายาติ ภิกฺขุนีสงฺเฆ อุปสมฺปนฺนาย ฯ ภิกฺขุสงฺเฆ ปน อุปสมฺปนฺนํ โอวทนฺตสฺส ปาจิตฺติยํ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว ฯ อิทํปิ จ ปทโสธมฺมสมุฏฺฐานเมว ฯ อตฺถงฺคตสิกฺขาปทํ ทุติยํ ฯ {๑๖๒} ตติยสิกฺขาปเท ฯ อญฺญตฺร สมยา โอวทติ อาปตฺติ ปาจิตฺติยสฺสาติ อาทีสุ อฏฺฐหิ ครุธมฺเมหิ โอวทนฺตสฺเสว ปาจิตฺติยํ อญฺเญน ธมฺเมน ทุกฺกฏนฺติ เวทิตพฺพํ ฯ เอกโต อุปสมฺปนฺนายาติ ภิกฺขุนีสงฺเฆ อุปสมฺปนฺนาย ฯ ภิกฺขุสงฺเฆ อุปสมฺปนฺนาย ปน โอวทโต ปาจิตฺติยเมว ฯ อิโต ปรํปิ จ ยตฺถ ยตฺถ เอกโต อุปสมฺปนฺนายาติ วุจฺจติ สพฺพตฺถ อยเมวตฺโถ ทฏฺฐพฺโพ ฯ เสสํ อุตฺตานเมว ฯ กฐินสมุฏฺฐานํ กายวาจโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺฐาติ กิริยา โนสญฺญาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ ภิกฺขุนีอุปสฺสยสิกฺขาปทํ ตติยํ ฯ อิทํ ปเนตฺถ มหาปจฺจริยํ วุตฺตํ ปกิณฺณกํ ฯ อสมฺมโต เจ @เชิงอรรถ: ^๑. วิ. มหาวิภงฺค. ๒/๒๗๕.

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๗๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=373&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=7861&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=7861&modeTY=2&pagebreak=1#p373