อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๑๒.

ขาทิสฺสตีติ อาหฏํ ตํ สพฺพํ คิลานาติริตฺตนฺติ เวทิตพฺพํ ฯ ยํ ยามกาลิกาทีสุ อชฺโฌหาเร อชฺโฌหาเร ทุกฺกฏํ ตํ อสํสฏฺฐวเสน วุตฺตํ ฯ สเจ ปน อามิสสํสฏฺฐานิ โหนฺติ อาหารตฺถายปิ อนาหารตฺถายปิ ปฏิคฺคเหตฺวา อชฺโฌหรนฺตสฺส ปาจิตฺติยเมว ฯ {๒๔๑} สติ ปจฺจเยติ ยามกาลิกํ ปิปาสาย สติ ปิปาสจฺเฉทนตฺถํ สตฺตาหกาลิกํ ยาวชีวิกญฺจ เตน เตน อุปสเมตพฺพเก อาพาเธ สติ ตสฺส อุปสมนตฺถํ ปริภุญฺชโต อนาปตฺติ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว ฯ กฐินสมุฏฺฐานํ กายวาจโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺฐาติ กิริยากิริยํ โนสญฺญาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ ปฐมปฺปวารณาสิกฺขาปทํ ปญฺจมํ ฯ {๒๔๒} ฉฏฺฐสิกฺขาปเท ฯ อนาจารํ อาจรตีติ ปณฺณตฺติวีติกฺกมํ กโรติ ฯ อุปนทฺธีติ อุปนาหํ ชเนนฺโต ตสฺมึ ปุคฺคเล อตฺตโน โกธํ พนฺธิ ปุนปฺปุนํ อาฆาตํ ชเนสีติ อตฺโถ ฯ อุปนทฺโธ ภิกฺขูติ โส ชนิตอุปนาโห ภิกฺขุ ฯ {๒๔๓} อภิหฏฺฐุํ ปวาเรยฺยาติ อภิหริตฺวา หนฺท ภิกฺขุ ขาท วา ภุญฺช วาติ เอวํ ปวาเรยฺย ฯ ปทภาชเน ปน หนฺท ภิกฺขูติ อาทึ อนุทฺธริตฺวา สาธารณเมว อภิหฏฺฐุํ ปวารณาย อตฺถํ ทสฺเสตุํ ยาวตกํ อิจฺฉสิ ตาวตกํ คณฺหาหีติ วุตฺตํ ฯ ชานนฺติ ปวาริตภาวํ ชานนฺโต ฯ ตํ ปนสฺส ชานนํ ยสฺมา ตีหากาเรหิ โหติ ตสฺมา ชานาติ นาม สามํ วา ชานาตีติอาทินา นเยน ปทภาชนํ วุตฺตํ ฯ อาสาทนาเปกฺโขติ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๑๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=412&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=8682&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=8682&modeTY=2&pagebreak=1#p412