บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๒) หน้าที่ ๔๒๐.
อตฺถิ ชตูนิ เภสชฺชานีติ ๑- เอวํ ปาลิยํ วุตฺตนิยฺยาสา ยาวชีวิกา ฯ ตตฺถ เยวาปนกวเสน สงฺคหิตานํ กณฺณิการนิยฺยาโส อมฺพนิยฺยาโสติ เอวํ นามวเสน น สกฺกา ปริยนฺตํ ทสฺเสตุํ ฯ เอวํ อิเมสุ มูลขาทนียาทีสุ ยงฺกิญฺจิ ยาวกาลิกํ สพฺพํปิ อิมสฺมึ อตฺเถ อวเสสํ ขาทนียํ นามาติ สงฺคหิตํ ฯ โภชนียํ นาม ปญฺจ โภชนานีติอาทิมฺหิ ยํ วตฺตพฺพํ ตํ วุตฺตเมว ฯ ขาทิสฺสามิ ภุญฺชิสฺสามีติ ปฏิคฺคณฺหาติ อาปตฺติ ทุกฺกฏสฺสาติ โย ภิกฺขุ วิกาเล เอตํ ขาทนียํ โภชนียํ จ ปฏิคฺคณฺหาติ ตสฺส ปฏิคฺคหเณ ตาว อาปตฺติ ทุกฺกฏสฺส ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว ฯ เอฬกโลมสมุฏฺฐานํ กายโต จ กายจิตฺตโต จ สมุฏฺฐาติ กิริยา โนสญฺญาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ วิกาลโภชนสิกฺขาปทํ สตฺตมํ ฯ {๒๕๒} อฏฺฐมสิกฺขาปเท ฯ เวฬฏฺฐสีโส นาม ชฏิลสหสฺสสฺส อพฺภนฺตโร มหาเถโร ฯ อรญฺเญ วิหรตีติ เชตวนสฺส อวิทูเร ปธานฆเร เอกสฺมึ อาวาเส วสติ ฯ สุกฺขกูรนฺติ อสูปพฺยญฺชนํ โอทนํ ฯ โส กิร อนฺโตคาเม ภุญฺชิตฺวา ปจฺฉา ปิณฺฑาย จริตฺวา ตาทิสํ โอทนํ อาหรติ ฯ ตญฺจโข อปฺปิจฺฉตาย น ปจฺจยคิทฺธตาย ฯ เถโร กิร สตฺตาหํ นิโรธสมาปตฺติยา วีตินาเมตฺวา สมาปตฺติโต วุฏฺฐาย ตํ ปิณฺฑปาตํ อุทเกน เตเมตฺวา ภุญฺชติ ฯ ตโต ปุน สตฺตาหํ สมาปตฺติยา นิสีทติ ฯ เอวํ เทฺวปิ ตีณิปิ จตฺตาริปิ สตฺตาหานิ @เชิงอรรถ: ๑. วิ. มหาวคฺค. ๕/๔๓.เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๒๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=420&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=8857&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=8857&modeTY=2&pagebreak=1#p420
จบการแสดงผล หน้าที่ ๔๒๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]