อรรถกถาเล่มที่ ๒๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
อุ.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๓๔๒.

นิลฺลชฺชภาวํ ปณฺฑิตมานีภาวญฺจ นีตา "มยเมวํ ภณามา"ติ, ตํ ตถา อตฺตโน
ภณนฺตสฺส การณํ น วิทู, อวิทฺทสุโน ๑- น ชานนฺตีติ อตฺโถ.
                       นวมสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         --------------
                       ๑๐. จูฬปนฺถกสุตฺตวณฺณนา
    [๕๐] ทสเม จูฬปนฺถโกติ มหาปนฺถกตฺเถรสฺส กนิฏฺฐภาติกตฺตา จ
ปนฺเถ ชาตตฺตา จ ทหรกาเล ลทฺธโวหาเรน อปรภาเคปิ อยมายสฺมา
"จูฬปนฺถโก"เตฺวว ปญฺญายิตฺถ. คุณวิเสเสหิ ปน ฉฬภิญฺโญ ปภินฺนปฏิสมฺภิโท
"เอตทคฺคํ ภิกฺขเว มม สาวกานํ ภิกฺขูนํ มโนมยํ กายํ อภินิมฺมินนฺตานํ ยทิทํ
จูฬปนฺถโก, เจโตวิวฏฺฏกุสลานํ ยทิทํ จูฬปนฺถโก"ติ ๒- ทฺวีสุ ฐาเนสุ ภควตา
เอตทคฺเค ฐปิโต อสีติยา มหาสาวเกสุ อพฺภนฺตโร.
    โส เอกทิวสํ ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฺปฏิกฺกนฺโต อตฺตโน ทิวาฏฺฐาเน
ทิวาวิหารํ นิสินฺโน สมาปตฺตีหิ ทิวสภาคํ วีตินาเมตฺวา สายนฺหสมยํ อุปาสเกสุ
ธมฺมสฺสวนตฺถํ อนาคเตสุ เอว วิหารมชฺฌํ ปวิสิตฺวา ภควติ คนฺธกุฏิยํ
นิสินฺเน "อกาโล ตาว ภควโต อุปฏฺฐานํ อุปสงฺกมิตุนฺ"ติ คนฺธกุฏิปฺปมุเข
เอกมนฺตํ นิสีทิ ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา. เตน วุตฺตํ "เตน โข ปน สมเยน
อายสฺมา จูฬปนฺถโก ภควโต อวิทูเร นิสินฺโน โหติ ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา อุชุํ
กายํ ปณิธาย ปริมุขํ สตึ อุปฏฺฐเปตฺวา"ติ โส หิ ตทา กาลปริจฺเฉทํ กตฺวา
สมาปตฺตึ สมาปชฺชิตฺวา นิสีทิ.
    เอตมตฺถํ วิทิตฺวาติ เอตํ อายสฺมโต จูฬปนฺถกสฺส กายจิตฺตานํ
สมฺมาปณิหิตภาวสงฺขาตํ อตฺถํ ชานิตฺวา. อิมํ อุทานนฺติ อญฺโญปิ โย
@เชิงอรรถ: ๑ สี.,ม. อวิทู  ๒ องฺ. เอกก. ๒๐/๑๙๙/๒๔


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๖ หน้าที่ ๓๔๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=26&page=342&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=26&A=7658&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=26&A=7658&modeTY=2&pagebreak=1#p342