อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๒๐๐.

อปรชฺชุทิวสปุพฺพภาเค อุปวุตฺถุโปสโถติ ^๑- อุปวสิตอุโปสโถ. อนฺเนนาติ ยาคุภตฺตาทินา. ปาเนนาติ อฏฺฐวิธปาเนน. อนุโมทมาโนติ อนุปโมทมาโน, นิรนฺตรํ โมทมาโนติ อตฺโถ. ยถารหนฺติ อตฺตโน อนุรูเปน, ยถาสตฺติ ยถาพลนฺติ วุตฺตํ โหติ. สํวิภเชถาติ ภาเชยฺย ^๒- ปติมาเนยฺย. เสสํ ปากฏเมว. [๔๐๗] เอวํ อุปวุตฺถอุโปสถสฺส กิจฺจํ วตฺวา อิทานิ ยาวชีวิกํ ครุวตฺตํ อาชีวปาริสุทฺธิญฺจ กเถตฺวา ตาย ปฏิปทาย อธิคนฺตพฺพฏฺฐานํ ทสฺเสนฺโต อาห "ธมฺเมน มาตาปิตโร"ติ. ตตฺถ ธมฺเมนาติ ธมฺมลทฺเธน โภเคน. ภเรยฺยาติ โปเสยฺย. ธมฺมิกํ โส วณิชฺชนฺติ สตฺตวณิชฺชาสตฺถวณิชฺชาวิสวณิชฺชามํสวณิชฺชา- สุราวณิชฺชาติ อิมา ปญฺจ อธมฺมวณิชฺชา วชฺเชตฺวา อวเสสา ธมฺมิกวณิชฺชา. วณิชฺชามุเขน เจตฺถ กสิโครกฺขาทิ อปโรปิ ธมฺมิโก โวหาโร สงฺคหิโต. เสสมุตฺตานตฺถเมว. อยํ ปน โยชนา:- โส นิจฺจสีลอุโปสถสีลทานธมฺม- สมนฺนาคโต อริยสาวโก ปโยชเย ธมฺมิกํ วณิชฺชํ, ตโต ลทฺเธน จ ธมฺมโต อนเปตตฺตา ธมฺเมน โภเคน มาตาปิตโร ภเรยฺย, อถ โส คิหี เอวํ อปฺปมตฺโต อาทิโต ปภุติ วุตฺตํ อิมํ วตฺตํ วตฺตยนฺโต กายสฺส เภทา เย เต อตฺตโน อาภาย อนฺธการํ วิธเมตฺวา อาโลกกรเณน สยมฺปภาติ ลทฺธนามา ฉ กามาวจรเทวา, เต สยมฺปเภ นาม เทเว อุเปติ ภชติ อลฺลียติ, เตสํ นิพฺพตฺตฏฺฐาเน นิพฺพตฺตตีติ. ปรมตฺถโชติกาย ขุทฺทกฏฺฐกถาย สุตฺตนิปาตฏฺฐกถาย ธมฺมิกสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา. นิฏฺฐิโต จ ทุติโย วคฺโค อตฺถวณฺณนานยโต, นาเมน จูฬวคฺโคติ ------------- @เชิงอรรถ: ^๑ ก. อุปวุฏฺฐุโปสโถติ ^๒ สี,อิ. โภเชยฺย

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๒๐๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=200&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=4496&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=4496&modeTY=2&pagebreak=1#p200