บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๒๓๑.
น ลทฺธํ นาลทฺธํ ชาเนยฺยุํ อาหฏาหฏํ เถราสเน วา ทเทยฺยุํ ขณฺฑาขณฺฑํ วา ฉินฺทิตฺวา คณฺเหยฺยุํ เอวํ สติ อยุตฺตปริโภโค จ โหติ น จ สพฺเพสํ สงฺคโห กโต ฯ ภณฺฑาคาเร ปน จีวรํ เปตฺวา อุสฺสนฺนกาเล เอเกกสฺส ภิกฺขุโน ติจีวรํ วา เทฺว เทฺว วา เอเกกํ วา จีวรํ ทสฺสนฺติ ฯ ลทฺธาลทฺธํ ชานิสฺสนฺติ อลทฺธภาวํ ชานิตฺวา สงฺคหํ กาตุํ มญฺิสฺสนฺตีติ ฯ น ภิกฺขเว ภณฺฑาคาริโก วุฏฺาเปตพฺโพติ เอตฺถ อญฺเปิ อวุฏฺาปนียา ชานิตพฺพา จตฺตาโร หิ น วุฏฺาเปตพฺพา วุฑฺฒตโร ภณฺฑาคาริโก คิลาโน สงฺฆโต ลทฺธเสนาสโนติ ฯ ตตฺถ วุฑฺฒตโร อตฺตโน วุฑฺฒตาย นวกตเรน น วุฏฺาเปตพฺโพ ภณฺฑาคาริโก สงฺเฆน สมฺมนฺนิตฺวา ภณฺฑาคารสฺส ทินฺนตาย คิลาโน อตฺตโน คิลานตาย สงฺโฆ ปน พหุสฺสุตสฺส อุทฺเทสปริปุจฺฉาทีหิ พหูปการสฺส ภารนิตฺถรกสฺส ผาสุกํ อาวาสํ อวุฏฺาปนียํ กตฺวา เทติ ตสฺมา โส อุปการตาย จ สงฺฆโต ลทฺธตาย จ น วุฏฺาเปตพฺโพติ ฯ อุสฺสนฺนํ โหตีติ พหุํ ราสิกตํ โหติ ภณฺฑาคารํ น คณฺหาติ ฯ สมฺมุขีภูเตนาติ อนฺโตอุปจารสีมายํ ิเตน ฯ ภาเชตุนฺติ กาลํ โฆสาเปตฺวา ปฏิปาฏิยา ภาเชตุํ ฯ โกลาหลํ อกาสีติ อมฺหากํ อาจริยสฺส เทถ อุปชฺฌายสฺส เทถาติ เอวํ มหาสทฺทมกาสิ ฯ จีวรภาชกงฺเคสุ สภาคานํ ภิกฺขูนํ อปาปุณนฺตํปิ มหคฺฆจีวรํ เทนฺโต ฉนฺทาคตึ คจฺฉติ นาม ฯ อญฺเสํ วุฑฺฒตรานํ ปาปุณนฺตํปิ มหคฺฆํ จีวรํ อทตฺวา อปฺปคฺฆํ เทนฺโต โทสาคตึเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๓๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=231&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=4749&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=4749&pagebreak=1#p231
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๓๑.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]