อรรถกถาเล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๗๗.

กโรมาติ สนฺนิฏฺฐานํ กตํ โหติ ตทา โส กมฺมารโห นาม โหติ ตสฺมา อิมินา ลกฺขเณน ตชฺชนียาทิกมฺมารหสฺส นิยสกมฺมาทิกรณํ อธมฺมกมฺมญฺเจว อวินยกมฺมญฺจาติ เวทิตพฺพํ ฯ ยสฺส ปน ภณฺฑนการกาทีสุ องฺเคสุ อญฺญตรํ องฺคํ นตฺถิ ตสฺส กาตุํ อากงฺขมาโน สงฺโฆ ยถานุญฺญาเตสุ องฺเคสุ จ กมฺเมสุ จ เยนเกนจิ องฺเคน ยงฺกิญฺจิ กมฺมํ ววตฺถเปตฺวา ตํ ภิกฺขุํ กมฺมารหํ กตฺวา กมฺมํ กเรยฺย ฯ อยเมตฺถ วินิจฺฉโย ฯ เอวํ ปุพฺเพนาปรํ สเมติ ฯ ตตฺถ กิญฺจาปิ ตชฺชนียกมฺเม ภณฺฑนการกวเสน กมฺมวาจา วุตฺตา อถโข พาลสฺส อพฺยตฺตสฺส อาปตฺติพหุลสฺส ตชฺชนียกมฺมํ กโรนฺเตน พาลอพฺยตฺตวเสน กมฺมวาจา กาตพฺพา ฯ เอวํ หิ ภูเตน วตฺถุนา กตํ กมฺมํ โหติ น จ อญฺญสฺส กมฺมสฺส วตฺถุนา ฯ กสฺมา ฯ ยสฺมา อิทํปิ อนุญฺญาตนฺติ ฯ เอเสว นโย สพฺพตฺถ ฯ อฏฺฐารส สมฺมาวตฺตน- วตฺถูนิ ปาริวาสิกกฺขนฺธเก วณฺณยิสฺสาม ฯ {๘} โลมํ ปาเตนฺตีติ ปนฺนโลมา โหนฺติ ภิกฺขู อนุวตฺตนฺตีติ อตฺโถ ฯ เนตฺถารํ วตฺตนฺตีติ นิตฺถรนฺตานํ เอตนฺติ เนตฺถารํ ฯ เยน สกฺกา นิสฺสารณา นิตฺถริตุํ ตํ อฏฺฐารสวิธํ สมฺมา วตฺตนฺตีติ อตฺโถ ฯ กิตฺตกํ กาลํ วตฺตํ ปูเรตพฺพนฺติ ฯ ทส วา วีสํ วา ทิวสานิ ฯ อิมสฺมึ หิ กมฺมกฺขนฺธเก เอตฺตเกน วตฺตํ ปูเรตพฺพเมว โหติ ฯ {๑๑} เสยฺยสกวตฺถุสฺมึ ฯ อปิสฺสุ ภิกฺขู ปกตตฺตาติ อปิสฺสุ ภิกฺขู นิจฺจพฺยาวฏา โหนฺติ ฯ เสสํ ตชฺชนียกมฺเม วุตฺตสทิสเมว ฯ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๗๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=277&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=5691&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=5691&modeTY=2&pagebreak=1#p277