อรรถกถาเล่มที่ ๓๑ ภาษาบาลี อักษรไทย
เปต.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๒๙๓.

นิรยาทิเก วิเสสโต คนฺตฺวา ปสฺสนฺตี สยเมว อตฺตนา กตกมฺมานํ วิปากํ ปจฺจกฺขโต
อทฺทส อทกฺขิ. เนสฺสามิ ตํ ปาฏลิปุตฺตมกฺขตนฺติ อิทานาหํ ตํ อกฺขตํ เกนจิ
อปริกฺขตํ มนุสฺสรูเปเนว ปาฏลิปุตฺตํ นยิสฺสามิ. ตฺวํ ปน ตตฺถ คนฺตฺวา กุสลํ
กโรหิ กมฺมํ ๑-, กมฺมวิปากสฺส ปจฺจกฺขโต ทิฏฺฐตฺตา ยุตฺตปยุตฺตา ปุญฺญนิรตา
โหหีติ อตฺโถ.
     อถ สา อิตฺถี ตสฺส วจนํ สุตฺวา อตฺตมนา:-
         [๗๙๔] "อตฺถกาโมสิ เม ยกฺข     หิตกาโมสิ เทวเต
               กโรมิ ตุยฺหํ วจนํ         ตฺวํสิ อาจริโย มม.
                 [๗๙๕] ทิฏฺฐา มยา นิรยา ติรจฺฉานโยนิ
                       เปตา อสุรา อถวาปิ มานุสา เทวา ๒-
                       สยมทฺทสํ กมฺมวิปากมตฺตโน
                       กาหามิ ปุญฺญานิ อนปฺปกานี"ติ
คาถมาห.
     อถ โส เปโต ตํ อิตฺถึ คเหตฺวา อากาเสน คนฺตฺวา ปาฏลิปุตฺตนครสฺส
มชฺเฌ ฐเปตฺวา ปกฺกามิ. อถสฺสา ญาติมิตฺตาทโย ตํ ทิสฺวา "มยํ ปุพฺเพ สมุทฺเท
ปกฺขิตฺตา มตาติ อสฺสุมฺห, สา อยํ ทิฏฺฐา วต โภ โสตฺถินา อาคตา"ติ
อภินนฺทมานา สมาคนฺตฺวา ตสฺสา ปวตฺตึ ปุจฺฉึสุ. สา เตสํ อาทิโต ปฏฺฐาย
อตฺตนา ทิฏฺฐํ อนุภูตญฺจ สพฺพํ กเถสิ. สาวตฺถิวาสิโนปิ โข เต วาณิชา อนุกฺกเมน
สาวตฺถึ อุปคตกาเล สตฺถุ สนฺติกํ อุปสงฺกมิตฺวา วนฺทิตฺวา เอกมนฺตํ นิสินฺนา
ตํ ปวตฺตึ ภควโต อาโรเจสุํ. ภควา ตมตฺถํ อฏฺฐุปฺปตฺตึ กตฺวา จตุนฺนํ ปริสานํ
ธมฺมํ เทเสสิ, ตํ สุตฺวา มหาชโน สํเวคชาโต ทานาทิกุสลธมฺมนิรโต อโหสีติ.
                    ปาฏลิปุตฺตเปตวตฺถุวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
@เชิงอรรถ: ๑ สี. กมฺมนฺติ       ๒ ก. วาปิ มนุสฺสเทวา


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๑ หน้าที่ ๒๙๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=31&page=293&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=31&A=6492&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=31&A=6492&modeTY=2&pagebreak=1#p293