บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓๒ ภาษาบาลี อักษรไทย เถร.อ.๑ (ปรมตฺถที.๑) หน้าที่ ๒๐๕.
เตน กมฺมาวเสเสน สุกฺกมูเลน โจทิโต มาลุโต นาม นาเมน จกฺกวตฺตี ภวิสฺสติ. อิมินา วีชนิทาเนน สมฺมานวิปุเลน จ กปฺปสตสหสฺสมฺปิ ทุคฺคตึ นุปปชฺชติ. ตึสกปฺปสหสฺสมฺหิ สุพฺพตา อฏฺฐตึส เต เอกูนตึสสหสฺเส อฏฺฐ มาลุตนามกา. กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ ฯเปฯ กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺ"ติ. อรหตฺเต ปน ปติฏฺฐิโต "อยํ เม อรหตฺตปฺปตฺติยา องฺกุสภูตา"ติ ตเมว คาถํ ปจฺจุทาหาสิ. สาเยว จ เถรสฺส อญฺญาพฺยากรณคาถา อโหสิ. กุฏิโอวาเทน ลทฺธวิเสสตฺตา จสฺส กุฏิวิหารีเตฺวว สมญฺญา อโหสีติ. ทุติยกุฏิวิหาริตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตา. ------------- ๑๙๕. ๘. รมณียกุฏิกตฺเถรคาถาวณฺณนา รมณียา เม กุฏิกาติ อายสฺมโต รมณียกุฏิกตฺเถรสฺส คาถา. กา อุปฺปตฺติ? โสปิ กิร ปทุมุตฺตรสฺส ภควโต กาเล กุสลพีชโรปนํ กตฺวา เทวมนุสฺเสสุ สํสรนฺโต อิโต ปฏฺฐาย ๑- อฏฺฐารสกปฺปสตมตฺถเก อตฺถทสฺสิสฺส ภควโต กาเล กุลเคเห นิพฺพตฺติตฺวา วิญฺญุตํ ปตฺโต พุทฺธารหํ อาสนํ ภควโต อทาสิ. ปุปฺเผหิ จ ภควนฺตํ ปูชิตฺวา ปญฺจปติฏฺฐิเตน วนฺทิตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ปกฺกามิ. เสสํ อญฺชนวนิยตฺ- เถรสฺส วตฺถุมฺหิ วุตฺตสทิสเมว. อยํ ปน วิเสโส:- อยํ กิร วุตฺตนเยน ปพฺพชิตฺวา กตปุพฺพกิจฺโจ วชฺชิรฏฺเฐ อญฺญตรสฺมึ คามกาวาเส กุฏิกายํ วิหรติ, สา โหติ @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. อยํ ปาโฐ น ทิสฺสติเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๒๐๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=32&page=205&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=32&A=4575&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=32&A=4575&modeTY=2&pagebreak=1#p205
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๐๕.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]