อรรถกถาเล่มที่ ๓๗ ภาษาบาลี อักษรไทย
ชา.อ.๓ ทุกนิปาตวณฺณนา
หน้าที่ ๒๗๕.

     ตตฺถ ตสฺส เจโกปราธตฺถีติ ตสฺส จ ปุริสสฺส เอโก อปราโธ
อตฺถิ ฯ ตตฺถ ตฺวํ กินฺติ มญฺญสีติ ตตฺถ ตสฺส ปุริสสฺส อปราเธ
ตฺวํ กึ กาตพฺพนฺติ มญฺญสิ, ยถา เต จิตฺตํ อุปชฺชติ ตทนุรูปมสฺส
ทณฺฑํ ปเนหีติ ทีเปติ ฯ
      ตํ สุตฺวา ราชา ทุติยํ คาถมาห
         อมฺหากํ อตฺถิ ปุริโส     เอทิโส อิธ วิชฺชติ,
         ทุลฺลโภ องฺคสมฺปนฺโน,   ขนฺติ อสฺมาก รุจฺจตีติ ฯ
     ตสฺสตฺโถ อมฺหากมฺปิ ราชูนํ สตํ เอทิโส พหุปฺปกาโร อคาเร
ทุสฺสนกปุริโส อตฺถิ ฯ โส จ โข อิธ วิชฺชติ อิทานิปิ อิเธว
สํวิชฺชติ, มยํ ราชาโนปิ สมานา ตสฺส พหุปฺปการตํ สนฺธาย
อธิวาเสม, ตุยฺหํ ปน อรญฺโญปิ สโต อธิวาสนภาโร ๑- ชาโต ฯ
องฺคสมฺปนฺโนติ สพฺพคุณโกฏฺฐาเสหิ สมนฺนาคโต ปุริโส นาม ทุลฺลโภ, เตน
การเณน อมฺหากํ เอวรูเปสุ ฐาเนสุ อธิวาสนขนฺติ เยว รุจฺจตีติ ฯ
     อมจฺโจ อตฺตานํ สนฺธาย รญฺโญ ๒- วุตฺตภาวํ ญตฺวา ตโต
ปฏฺฐาย อนฺเตปุเร ปทุสฺสิตุํ น วิสหิ ฯ โสปิสฺส เสวโก รญฺโญ
อาโรจิตภาวํ ญตฺวา ตโต ปฏฺฐาย ตํ กมฺมํ กาตุํ น วิสหิ ฯ
     สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา ชาตกํ สโมธาเนสิ ฯ ตทา
อหเมว พาราณสิราชา อโหสินฺติ ฯ โสปิ อมจฺโจ รญฺโญ สตฺถุ
กถิตภาวํ ญตฺวา ตโต ปฏฺฐาย ตํ กมฺมํ กาตุํ นาสกฺขีติ ฯ
                  ขนฺติวณฺณนชาตกํ ปญฺจมํ ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ อธิวาสนํ ภาโรติปิ   ๒ รญฺญาติปิ ฯ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๗ หน้าที่ ๒๗๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=37&page=275&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=37&A=5458&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=37&A=5458&modeTY=2&pagebreak=1#p275