อรรถกถาเล่มที่ ๓๗ หน้าที่ ๓๓๑.

ตตฺถ ปโมเจยฺยาติ ปมุญฺเจยฺย ฯ อยเมว วา ปาโฐ ฯ อสิโต ว ฆรํ วเชติ อสิโต ฉาโต ^๑- สุหิโต หุตฺวา อตฺตโน วสนฏฺฐานํ คจฺเฉยฺย ฯ ตํ สุตฺวา สุนโข ทุติยํ คาถมาห อฏฺฐิตํ เม มนสฺมึ เม อโถ เม หทเย กตํ, กาลญฺจ ปฏิกงฺขามิ ยาว ปสุปตุชฺชโนติ ฯ ตตฺถ อฏฺฐิตํ เม มนสฺมึ เมติ ยํ ตุมฺเห กเถถ, ตํ มยา มนสฺมึ อธิฏฺฐิตเมว มนสฺมึ เยว เม เอตํ อธิฏฺฐิตนฺติ ฯ อโถ เม หทเย กตนฺติ อถ ปน เม ตุมฺหากมฺปิ วจนํ หทเย กตเมว ฯ กาลญฺจ ปฏิกงฺขามีติ กาลญฺจ ปฏิมาเนมิ ฯ ยาว ปสุปตุชฺชโนติ ยาวายํ มหาชโน ปสุปตุ นิทฺทํ โอกฺกมตุ, ตาวาหํ กาลํ ปฏิมาเนมิ ฯ อิตรถา หิ อยํ สุนโข ปลายตีติ อตฺตโน มโนรโถ ^๒- อุปฺปชฺเชยฺย, ตสฺมา รตฺติภาเค สพฺเพสํ สุตฺตกาเล จมฺมโยตฺตํ ขาทิตฺวา ปลายิสฺสามีติ ฯ โส เอวํ วตฺวา มหาชเน นิทฺทํ โอกฺกมนฺเต โยตฺตํ ขาทิตฺวา สุหิโตว ปลายิตฺวา อตฺตโน สามิกานํ ฆรเมว คโต ฯ สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา ชาตกํ สโมธาเนสิ ฯ ตทา สุนโข เอตรหิ สุนโขว, ปณฺฑิตปุริโส ปน อหเมวาติ ฯ สุนขชาตกํ ทุติยํ ฯ @เชิงอรรถ: ^๑ ธาโตติปิ ฯ ^๒ รโวติปิ ฯ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๗ หน้าที่ ๓๓๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=37&page=331&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=37&A=6533&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=37&A=6533&modeTY=2&pagebreak=1#p331