อรรถกถาเล่มที่ ๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
ที.อ. (สุมงฺคล.๑)
หน้าที่ ๒๗๗.

ตนุสีตโล วาโต วายตูติ. อิทญฺจ ปน วตฺวา พฺราหฺมโณ ปุริสํ เปเสสิ "คจฺฉ
ตาต ยญฺาวาฏํ ๑- ปวิสิตฺวา สพฺเพ เต ปาณโย พนฺธนา โมเจหี"ติ. โส
"สาธู"ติ ปฏิสุณิตฺวา ตถา กตฺวา อาคนฺตฺวา "มุตฺตา โภ เต ปาณโย"ติ
อาโรเจสิ. ยาว พฺราหฺมโณ ตํ ปวตฺตึ น สุณิ, น ตาว ภควา ธมฺมํ เทเสสิ.
กสฺมา? "พฺราหฺมณสฺส จิตฺเต อากุลภาโว อตฺถี"ติ สุตฺวา ปนสฺส "พหู วต
เม ปาณา โมจิตา"ติ จิตฺตวาโร วิปฺปสีทติ. ภควา ตสฺส วิปฺปสนฺนมนตํ
ตฺวา ธมฺมเทสนํ อารภิ. ตํ สนฺธาย "อถโข  ภควา"ติ อาทิ วุตฺตํ. ปุน
"กลฺลจิตฺตนฺ"ติ อาทิ อนุปุพฺพิกถานุภาเวน วิกฺขมฺภิตนีวรณตํ สนฺธาย วุตฺตํ.
เสสํ อุตฺตานตฺถเมวาติ.
                  อิติ สุมงฺคลวิลาสินิยา ทีฆนิกายฏฺกถายํ
                      กูฏทนฺตสุตฺตวณฺณนา นิฏิตา.
                             ปญฺจมํ.
                         -------------
                          ๖. มหาลิสุตฺต
                        พฺราหฺมณทูตวตฺถุวณฺณนา
      [๓๕๙] เอวมฺเม สุตํ ฯเปฯ เวสาลิยนฺติ มหาลิสุตฺตํ. ตตฺรายํ
อนุปุพฺพปทวณฺณนา. เวสาลิยนฺติ ปุนปฺปุนํ วิสาลภาวูปคมนโต เวสาลีติ ลทฺธ-
นามเก  นคเร. มหาวเนติ พหินคเร หิมวนฺเตน สทฺธึ เอกาพทฺธํ หุตฺวา ิตํ
สยํชาตวนํ    อตฺถิ, ยํ มหนฺตภาเวเนว มหาวนนฺติ วุจฺจติ, ตสฺมึ มหาวเน.
กูฏาคารสาลายนฺติ ตสฺมึ วนสณฺเฑ สํฆารามํ ปติฏฺเปสุํ, ตตฺถ กณฺณิกํ
โยเชตฺวา ถมฺภานํ อุปริ  กูฏาคารสาลาสงฺเขเปน เทววิมานสทิสํ ปาสาทํ อกํสุ, ตํ
อุปาทาย สกโลปิ สํฆาราโม "กูฏาคารสาลา"ติ ปญฺยายิตฺถ. ภควา ตํ เวสาลึ
อุปนิสฺสาย ตสฺมึ สํฆาราเม วิหรติ. เตน วุตฺตํ "เวสาลิยํ วิหรติ มหาวเน
กูฏาคารสาลายนฺ"ติ.
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. ยญฺวาฏํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔ หน้าที่ ๒๗๗.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=4&page=277&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=4&A=7269&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=4&A=7269&pagebreak=1#p277