บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๔๖ ภาษาบาลี อักษรไทย นิทฺ.อ.๒ (สทฺธมฺมปชฺ.) หน้าที่ ๒๙.
นิทฺเทเส น อีหามีติ ปโยคํ น กโรมิ. น สมีหามีติ อตีว ปโยคํ น กโรมิ. อสฺสทฺเธ ปุคฺคเลติ รตนตฺตเย สทฺธาวิรหิเต ปุคฺคเล. อจฺฉนฺทิเกติ มคฺคผลตฺถํ รุจิวิรหิเต. กุสีเตติ สมาธิวิรหิเต. หีนวีริเยติ นิพฺพีริเย. อปฺปฏิปชฺชมาเนติ ปฏิปตฺติยา น ปฏิปชฺชมาเน. [๓๔] เอวํ วุตฺเต อตฺตมโน ๑- โธตโก ภควนฺตํ อภิตฺถวมาโน อนุสาสนึ ยาจนฺโต "อนุสาส พฺรเหฺม"ติ คาถมาห. ตตฺถ พฺรเหฺมติ เสฏฺวจนเมตํ. เตน ภควนฺตํ อามนฺตยมาโน อาห "อนุสาส พฺรเหฺม"ติ. วิเวกธมฺมนฺติ สพฺพสงฺขารวิเวกํ นิพฺพานธมฺมํ. อพฺยาปชฺชมาโนติ นานปฺปการกํ อนาปชฺชมาโน. อิเธว สนฺโตติ อิเธว สมาโน. อสิโตติ อนิสฺสิโต. [๓๕-๗] อิโต ปรา เทฺว คาถา เมตฺตคูสุตฺเต ๒- วุตฺตนยา เอว. เกวลํ หิ ตตฺถ ธมฺมํ, อิธ สนฺตินฺติ อยํ วิเสโส. ตติยคาถายมฺปิ ปุพฺพฑฺฒํ ตตฺถ วุตฺตนยเมว. อปรฑฺเฒ สงฺโคติ สชฺชนฏฺานํ, ลคฺคนนฺติ วุตฺตํ โหติ. เสสํ สพฺพตฺถ ปากฏเมว. เอวํ ภควา อิทมฺปิ สุตฺตํ อรหตฺตนิกูเฏเนว เทเสสิ, เทสนาปริโยสาเน จ วุตฺตสทิโส เอว ธมฺมาภิสมโย อโหสีติ. สทฺธมฺมปฺปชฺโชติกาย จูฬนิทฺเทสฏฺกถาย โธตกมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺิตา. ปญฺจมํ. -------------- ๖. อุปสีวมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา [๓๘] ฉฏฺเ อุปสีวสุตฺเต:- มหนฺตโมฆนฺติ มหนฺตํ โอฆํ. อนิสฺสิโตติ ปุคฺคลํ วา ธมฺมํ วา อนลฺลีโน. โน วิสหามีติ น สกฺโกมิ. อารมฺมณนฺติ นิสฺสยํ. ยํ นิสฺสิโตติ ยํ ธมฺมํ วา ปุคฺคลํ วา นิสฺสิโต. นิทฺเทเส กาโมฆนฺติ อนาคามิมคฺเคน กาโมฆํ. อรหตฺตมคฺเคน ภโวฆํ. โสตาปตฺติมคฺเคน ทิฏฺโฆํ. อรหตฺตมคฺเคน อวิชฺโชฆํ ตเรยฺยํ. ๓- สกฺยกุลา @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. อตฺตมนตโร ๒ ขุ.จูฬ. ๓๐/๑๔๖/๖๗ (สฺยา) ๓ ก. ตเรยฺยเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๖ หน้าที่ ๒๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=46&page=29&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=46&A=706&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=46&A=706&pagebreak=1#p29
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๙.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]