ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๔๗ ภาษาบาลี อักษรไทย ปฏิสํ.อ.๑ (สทฺธมฺม.๑)

หน้าที่ ๓๔๒.

                    ๓๘. วีริยารมฺภญาณนิทฺเทสวณฺณนา
     [๘๙] วีริยารมฺภญาณนิทฺเทเส อนุปฺปนฺนานนฺติ เอกสฺมึ อตฺตภาเว,
เอกสฺมึ วา อารมฺมเณ อนิพฺพตฺตานํ. อนมตคฺเค หิ สํสาเร อนุปฺปนฺนา อกุสลา
นาม นตฺถิ, กุสลา ปน อตฺถิ. ปาปกานนฺติ ลามกานํ. อกุสลานํ
ธมฺมานนฺติ อโกสลฺลสมฺภูตานํ ธมฺมานํ. อนุปฺปาทายาติ น อุปฺปาทนตฺถาย.
อุปฺปนฺนานนฺติ อิมสฺมึ อตฺตภาเว นิพฺพตฺตานํ. ปหานายาติ ปชหนตฺถาย.
อนุปฺปนฺนานํ กุสลานํ ธมฺมานนฺติ อิมสฺมึ อตฺตภาเว อนิพฺพตฺตปพฺพานํ
โกสลฺลสมฺภูตานํ ธมฺมานํ. อุปฺปาทายาติ อุปฺปาทนตฺถาย. อุปฺปนฺนานนฺติ อิมสฺมึ
อตฺตภาเว นิพฺพตฺตานํ. ฐิติยาติ ฐิตตฺถาย. อสมฺโมสายาติ อวินาสนตฺถาย
ภิยฺโยภาวายาติ ปุนปฺปุนภาวาย. เวปุลฺลายาติ วิปุลภาวาย. ภาวนายาติ วฑฺฒิยา.
ปาริปูริยาติ ปริปูรณตฺถาย.
     อิทานิ อกุสเลสุ กามจฺฉนฺทํ, กุสเลสุ เนกฺขมฺมํ วิเสเสตฺวา ทสฺเสตุํ
อนุปฺปนฺนสฺส กามจฺฉนฺทสฺสาติอาทิมาห. ตตฺถ กามจฺฉนฺโทติ สมาธิปฺปฏิปกฺโข
กามราโค. เนกฺขมฺมนฺติ ปฐมชฺฌานสมาธิ, ปฐมชฺฌานํ วา, สพฺเพ เอวํ วา
กุสลา ธมฺมา เนกฺขมฺมํ.
     อิทานิ สพฺพกิเลสานํ สพฺพกิเลสปฺปฏิปกฺขสฺส อรหตฺตมคฺคสฺส จ วเสน
โยเชตฺวา ทสฺเสตุํ อนุปฺปนฺนานํ สพฺพกิเลสานนฺติอาทิมาห. ตตฺถ อุปฺปนฺนสฺส
อรหตฺตมคฺคสฺส ฐิติยาติอาทีสุ อุปฺปาทกฺขเณ อุปฺปนฺนสฺส อรหตฺตมคฺคสฺส
ฐิติกฺขณภงฺคกฺขณวเสน "ฐิติยา"ติอาทิโยชนา เวทิตพฺพา. วิภงฺคฏฺฐกถายมฺปิ "ยา
จสฺส ปวตฺติ, อยเมว ฐิติ นามา"ติ ๑- วุตฺตํ. เกจิ ปน "อรหตฺตมคฺคสฺส
ปุพฺพภาคมคฺโค ทฏฺฐพฺโพ"ติ วทนฺติ.
                   วีริยารมฺภญาณนิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
@เชิงอรรถ:  อภิ.อ. ๒/๔๐๔/๓๒๓



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๗ หน้าที่ ๓๔๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=47&page=342&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=47&A=7633&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=47&A=7633&modeTY=2&pagebreak=1#p342


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๔๒.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]