อรรถกถาเล่มที่ ๔๗ ภาษาบาลี อักษรไทย
ปฏิสํ.อ.๑ (สทฺธมฺม.๑)
หน้าที่ ๖๕.

วุตฺตตฺตา ญาตสพฺพญฺญุตฺตเมว ยุชฺชติ. เอวํ หิ สติ กิจฺจโต อสมฺโมหโต
การณสิทฺธิโต อาวชฺชนปฏิพทฺธโต สพฺพญฺญุตฺตเมว โหตีติ. อาวชฺชนปฏิพทฺธตฺตา เอว
หิ นตฺถิ เอตสฺส อาวรณนฺติ อนาวรณํ, ตเทว อนาวรณญาณนฺติ วุจฺจตีติ.
     อิมานิ เตสตฺตติ ญาณานีติ สาวเกหิ สาธารณาสาธารณวเสน อุทฺทิฏฺฐานิ
อิมานิ เตสตฺตติ ญาณานิ. อิเมสํ เตสตฺตติยา ญาณานนฺติ อาทิโต ปฏฺฐาย วุตฺตานํ
อิเมสํ เตสตฺตติญาณานํ. อุพฺภาหนตฺเถ เจตํ สามิวจนํ. เตสตฺตตีนนฺติปิ ปาโฐ.
"เตสตฺตติยา"ติ วตฺตพฺเพ เอกสฺมึ พหุวจนํ เวทิตพฺพํ. สตฺตสฏฺฐิ ญาณานีติ อาทิโต
ปฏฺฐาย สตฺตสฏฺฐิ ญาณานิ. สาวกสาธารณานีติ สวนนฺเต อริยาย ชาติยา ชาตตฺตา
สาวกา, สมานํ ธารณเมเตสนฺติ สาธารณานิ, ตถาคตานํ สาวเกหิ สาธารณานิ
สาวกสาธารณานิ. ฉ ญาณานีติ อนฺเต อุทฺทิฏฺฐานิ ฉ ญาณานิ. อสาธารณานิ
สาวเกหีติ สาวเกหิ อสาธารณานิ ตถาคตานํเยว ญาณานีติ.
                 สทฺธมฺมปฺปกาสินิยา ปฏิสมฺภิทามคฺคฏฺฐกถาย
                  ญาณกถามาติกุทฺเทสวารวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         --------------
                          ๑. สุตมยญาณกถา
                         วิสฺสชฺชนุทฺเทสวณฺณนา
     [๑] อิทานิ ยถานิกฺขิตฺเตน อุทฺเทเสน สงฺคหิเต ธมฺเม ปเภทโต ทสฺเสตุํ
กถํ โสตาวธาเน ปญฺญา สุตมเย ญาณนฺติอาทิ นิทฺเทสวาโร อารทฺโธ. ตตฺถ
ยํ วุตฺตํ "โสตาวธาเน ปญฺญา สุตมเย ญาณนฺ"ติ, ตํ กถํ โหตีติ อยํ
กเถตุกมฺยตาปุจฺฉา. ปญฺจวิธา หิ ปุจฺฉา อทิฏฺฐโชตนาปุจฺฉา ทิฏฺฐสํสนฺทนาปุจฺฉา
วิมติจฺเฉทนาปุจฺฉา อนุมติปุจฺฉา กเถตุกมฺยตาปุจฺฉาติ. ตาสํ อิทํ นานตฺตํ:-


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๗ หน้าที่ ๖๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=47&page=65&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=47&A=1420&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=47&A=1420&modeTY=2&pagebreak=1#p65