อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๑๖๘.

นตฺถิ นิลียนํ โคปนํ เอตฺถาติ อนิลํ, อา สมนฺตโต ยนฺติ คจฺฉนฺติ อเนน
อิทฺธิมนฺโตติ อายนํ, อนิลญฺจ ตํ อายนญฺเจติ อนิลายนํ, ตสฺมึ อมฺพเร
อนิลายเน จงฺกมํ มาปยินฺติ อตฺโถ. เสสํ สพฺพตฺถ อุตฺตานเมวาติ.
                 ปายาสทายกตฺเถราปทานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                           -----------
                  ๑๒๖. ๔. คนฺโธทกิยตฺเถราปทานวณฺณนา
     นิสชฺช ปาสาทวเรติอาทิกํ อายสฺมโต คนฺโธทกิยตฺเถรสฺส อปทานํ.
อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว วิวฏฺฏูปนิสฺสยานิ ๑- ปุญฺญานิ
อุปจินนฺโต วิปสฺสิสฺส ภควโต กาเล เสฏฺฐิกุเล นิพฺพตฺโต วิญฺญุตํ ปตฺวา
มหทฺธโน มหาโภโค ทิพฺพสุขํ อนุภวนฺโต วิย มนุสฺสสุขํ อนุภวนฺโต เอกสฺมึ ทิวเส
ปาสาทวเร นิสินฺโน โหติ. ตทา ภควา สุวณฺณมหาเมรุ วิย วีถิยา วิจรติ, ตํ
วิจรมานํ ภควนฺตํ ทิสฺวา ปสนฺนมานโส คนฺตฺวา วนฺทิตฺวา สุคนฺโธทเกน
ภควนฺตํ โอสิญฺจมาโน ปูเชสิ. โส เตน ปุญฺเญน เทวมนุสฺเสสุ สํสรนฺโต
อิมสฺมึ พุทฺธุปฺปาเท เอกสฺมึ กุลเคเห นิพฺพตฺโต วิญฺญุตํ ปตฺโต ฆราวาเสน
อนลฺลีโน สตฺถุ สนฺติเก ปพฺพชิตฺวา กมฺมฏฺฐานํ คเหตฺวา วิปสฺสนํ วฑฺเฒตฺวา
นจิรสฺเสว อรหา อโหสิ.
     [๓๕] โส อปรภาเค อตฺตโน ปุพฺพกุสลํ สริตฺวา โสมนสฺสชาโต
ปุพฺพจริตาปทานํ ปกาเสนฺโต นิสชฺชํ ปาสาทวเรติอาทิมาห. ตตฺถ ปาสาโทติ
ปสาทํ โสมนสฺสํ ชเนติ อุปฺปาเทตีติ ปาสาโท, มาลากมฺมจิตฺตกมฺมสุวณฺณ-
กมฺมาทฺยเนกวิจิตฺตํ ทิสฺวา ตตฺถ ปวิฏฺฐานํ ชนานํ ปสาทํ ชนยตีติ อตฺโถ.
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. นิพฺพานูปนิสฺสยานิ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๑๖๘.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=168&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=3638&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=3638&modeTY=2&pagebreak=1#p168