สุตฺตนิปาเต จตุตฺถสฺส อฏฺฐกวคฺคสฺส จุทฺทสมํ ตุวฏกสุตฺตํ
[๔๒๑] |๔๒๑.๑๓๔๓| ๑๔ ปุจฺฉามิ ตํ อาทิจฺจพนฺธุํ
วิเวกํ สนฺติปทญฺจ มเหสึ
กถํ ทิสฺวา นิพฺพาติ ภิกฺขุ
อนุปาทิยาโน โลกสฺมึ กิญฺจิ ฯ
|๔๒๑.๑๓๔๔| มูลํ ปปญฺจสงฺขายา (ติ ภควา)
มนฺตา อสฺมีติ สพฺพมุปรุทฺเธ
ยา กาจิ ตณฺหา อชฺฌตฺตํ
ตาสํ วินยา สทา สโต สิกฺเข ฯ
|๔๒๑.๑๓๔๕| ยํ กิญฺจิ ธมฺมํ อภิชญฺญา ๒-
อชฺฌตฺตํ อถ วาปิ พหิทฺธา
น เตน ถามํ กุพฺเพถ ๓-
@เชิงอรรถ: ๑ โป. จ ฯ ๒ โป. ธมฺมมภิชญฺญา ฯ ๓ โป. กุรุพฺเพถ ฯ
น หิ สา นิพฺพุติ สตํ วุตฺตา
|๔๒๑.๑๓๔๖| เสยฺโย น เตน มญฺเญยฺย
นีเจยฺโย อถ วาปิ สริกฺโข
ปุฏฺโฐ อเนกรูเปหิ
นาตุมานํ วิกปฺปยํ ติฏฺเฐ ฯ
|๔๒๑.๑๓๔๗| อชฺฌตฺตเมว อุปสเม
น อญฺญโต ๑- ภิกฺขุ สนฺติเมเสยฺย
อชฺฌตฺตํ อุปสนฺตสฺส
นตฺถิ อตฺตา กุโต นิรตฺตํ วา ๒- ฯ
|๔๒๑.๑๓๔๘| มชฺเฌ ยถา สมุทฺทสฺส
อูมิ โน ชายติ ฐิโต โหติ
เอวํ ฐิโต อเนชสฺส
อุสฺสทํ ภิกฺขุ น กเรยฺย กุหิญฺจิ ฯ
|๔๒๑.๑๓๔๙| อกิตฺตยิ วิวฏจกฺขุ
สกฺขิธมฺมํ ปริสฺสยวินยํ
ปฏิปทญฺจ วเทหิ ภทฺทนฺเต
ปาฏิโมกฺขํ อถ วาปิ สมาธึ ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๐| จกฺขูหิ เนว โลลสฺส
คามกถาย อาวรเย โสตํ
รเส จ นานุคิชฺเฌยฺย
@เชิงอรรถ: ๑ ยุ. นาญฺญโต ฯ ๒ โป. ว ฯ
น จ มมาเยถ กิญฺจิ โลกสฺมึ ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๑| ผสฺเสน ยทา ผุฏฺฐสฺส
ปริเทวํ ภิกฺขุ น กเรยฺย
กุหิญฺจิ ภวญฺจ นาภิชปฺเปยฺย
เภรเวสุ จ น สมฺปเวเธยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๒| อนฺนานมโถ ปานานํ
ขาทนียานํ อโถปิ วตฺถานํ
ลทฺธา น สนฺนิธึ กยิรา
น จ ปริตฺตเส ตานิ อลภมาโน ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๓| ฌายี น ปาทโลลสฺส
วิรเม กุกฺกุจฺจา นปฺปมชฺเชยฺย
อถ วา อาสเนสุ สยเนสุ
อปฺปสทฺเทสุ ภิกฺขุ วิหเรยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๔| นิทฺทํ พหุลํ น กเรยฺย
ชาคริยํ ภเชยฺย อาตาปี
ตนฺทึ มายํ หสฺสํ ขิฑฺฑํ
เมถุนํ วิปฺปชเห สวิภูสํ ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๕| อาถพฺพณํ สุปินํ ลกฺขณํ
โน วิทเห อโถปิ นกฺขตฺตํ
วิรุตญฺจ คพฺภกรณํ
ติกิจฺฉํ มามโก น เสเวยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๖| นินฺทาย นปฺปเวเธยฺย
น อุณฺณเมยฺย ปสํสิโต ภิกฺขุ
โลภํ สห มจฺฉริเยน
โกธํ เปสุณิยญฺจ ปนุเทยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๗| กยวิกฺกเย น ติฏฺเฐยฺย
อุปวาทํ ภิกฺขุ น กเรยฺย กุหิญฺจิ
คาเม จ นาภิสชฺเชยฺย
ลาภกมฺยา ชนํ น ลปเยยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๘| น จ กตฺถิตา สิยา ภิกฺขุ
น จ วาจํ ปยุตฺตํ ภาเสยฺย
ปาคพฺภิยํ น สิกฺเขยฺย
กถํ วิคาหิกํ น กเถยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๕๙| โมสวชฺเช น นิยฺเยถ
สมฺปชาโน สฐานิ น กยิรา
อถ ชีวิเตน ปญฺญาย
สีลพฺพเตน นาญฺญมติมญฺเญ ฯ
|๔๒๑.๑๓๖๐| สุตฺวา รุสิโต พหุํ วาจํ
สมณานํ วา ปุถุวจนานํ
ผรุเสน นปฺปฏิวชฺชา
น หิ สนฺโต ปฏิเสนิกโรนฺติ ฯ
|๔๒๑.๑๓๖๑| เอตญฺจ ธมฺมมญฺญาย
วิจินํ ภิกฺขุ สทา สโต สิกฺเข
สนฺตีติ นิพฺพุตึ ญตฺวา
สาสเน โคตมสฺส นปฺปมชฺเชยฺย ฯ
|๔๒๑.๑๓๖๒| อภิภู หิ โส อนภิภูโต
สกฺขิธมฺมํ อนีติหมทสฺสี
ตสฺมา หิ ตสฺส ภควโต สาสเน
อปฺปมตฺโต สทา นมสฺสมนุสิกฺเขติ ภควาติ ฯ
ตุวฏกสุตฺตํ จุทฺทสมํ ฯ
-------------
เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๕๑๓-๕๑๗.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=25&item=421&items=1
อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=25&item=421&items=1&mode=bracket
อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=25&item=421&items=1
อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=25&item=421&items=1
ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=421
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕
https://84000.org/tipitaka/read/?index_25
https://84000.org/tipitaka/english/?index_25
บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙.
การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย.
หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]
