บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ - พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๗

     [๖๔๖]   อถโข  สงฺโฆ  ตํ  อธิกรณํ  วินิจฺฉินิตุกาโม  สนฺนิปติ  ฯ
อถโข   อายสฺมา   เรวโต   สงฺฆํ   ญาเปสิ   สุณาตุ   เม   อาวุโส
สงฺโฆ   สเจ   มยํ   อิมํ   อธิกรณํ   อิธ   วูปสเมสฺสาม  ^๔-  สิยาปิ
มูลาทายกา   ^๕-   ภิกฺขู   ปุนกฺกมฺมาย   อุกฺโกเฏยฺยุํ  ฯ  ยทิ  สงฺฆสฺส
ปตฺตกลฺลํ     ยตฺเถวิมํ     อธิกรณํ    สมุปฺปนฺนํ    สงฺโฆ    ตตฺเถวิมํ
@เชิงอรรถ: ^๑ ม. เอตฺตกญฺจ ฯ ^๒ ม. ยุ. อุตฺตราติ นตฺถิ ฯ ^๓ ยุ. อปิ นุ จ ฯ
@^๔ ยุ. วูปสเมยฺยาม ฯ ^๕ มูลทายกาติปิ ปาโฐ ฯ
อธิกรณํ   วูปสเมยฺยาติ   ฯ   อถโข  เถรา  ภิกฺขู  เวสาลึ  อคมํสุ  ตํ
อธิกรณํ   วินิจฺฉินิตุกามา   ฯ   เตน   โข   ปน   สมเยน   สพฺพกามี
นาม   ปฐพฺยา   สงฺฆตฺเถโร   วีสวสฺสสติโก   อุปสมฺปทาย   อายสฺมโต
อานนฺทสฺส   สทฺธิวิหาริโก   เวสาลิยํ   ปฏิวสติ   ฯ   อถโข  อายสฺมา
เรวโต    อายสฺมนฺตํ   สมฺภูตํ   สาณวาสึ   เอตทโวจ   อหํ   อาวุโส
ยสฺมึ   วิหาเร   สพฺพกามี   เถโร   วิหรติ   ตํ   วิหารํ   อุปคจฺฉามิ
โส   ตฺวํ   กาลสฺเสว   อายสฺมนฺตํ   สพฺพกามึ   อุปสงฺกมิตฺวา   อิมานิ
ทส   วตฺถูนิ   ปุจฺเฉยฺยาสีติ  ฯ  เอวํ  ภนฺเตติ  โข  อายสฺมา  สมฺภูโต
สาณวาสี  อายสฺมโต  เรวตสฺส  ปจฺจสฺโสสิ  ฯ  อถโข  อายสฺมา เรวโต
ยสฺมึ  วิหาเร  สพฺพกามี  เถโร  วิหรติ  ตํ  วิหารํ  อุปคญฺฉิ  ฯ  คพฺเภ
อายสฺมโต   สพฺพกามิสฺส   เสนาสนํ   ปญฺญตฺตํ   โหติ   ฯ   คพฺภปมุเข
อายสฺมโต  เรวตสฺส  ฯ  อถโข  อายสฺมา  เรวโต อยํ  เถโร มหลฺลโก
น   นิปชฺชตีติ   น  เสยฺยํ  กปฺเปติ  ฯ  อายสฺมา  สพฺพกามี  อยํ  ภิกฺขุ
อาคนฺตุโก กิลนฺโต น นิปชฺชตีติ น เสยฺยํ กปฺเปสิ ฯ
     [๖๔๗]   อถโข    อายสฺมา   สพฺพกามี   รตฺติยา   ปจฺจูสสมยํ
ปจฺจุฏฺฐาย   ^๑-   อายสฺมนฺตํ   เรวตํ   เอตทโวจ  กตเมน  ตฺวํ  ภุมฺมิ
วิหาเรน  เอตรหิ  พหุลํ  วิหรสีติ  ฯ  เมตฺตาวิหาเรน  โข  อหํ  ภนฺเต
เอตรหิ  พหุลํ  วิหรามีติ  ฯ  กุลฺลกวิหาเรน  กิร  ตฺวํ ภุมฺมิ เอตรหิ พหุลํ
@เชิงอรรถ: ^๑ ยุ. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ
วิหรสิ   กุลฺลกวิหาโร   เหโส  ^๑-  ภุมฺมิ  ยทิทํ  เมตฺตาติ  ฯ  ปุพฺเพปิ
เม    ภนฺเต    คิหิภูตสฺส    อาจิณฺณา   เมตฺตา   เตนาหํ   เอตรหิปิ
เมตฺตาวิหาเรน    พหุลํ   วิหรามิ   อปิจ   มยา   จิรปฺปตฺตํ   อรหตฺตํ
เถโร   ปน   ภนฺเต   กตเมน   วิหาเรน  เอตรหิ  พหุลํ  วิหรตีติ  ฯ
สุญฺญตาวิหาเรน    โข   อหํ   ภุมฺมิ   เอตรหิ   พหุลํ   วิหรามีติ   ฯ
มหาปุริสวิหาเรน    กิร    ภนฺเต    เถโร   เอตรหิ   พหุลํ   วิหรติ
มหาปุริสวิหาโร    เอโส    ภนฺเต    ยทิทํ   สุญฺญตาติ   ฯ   ปุพฺเพปิ
เม    ภุมฺมิ    คิหิภูตสฺส    อาจิณฺณา    สุญฺญตา   เตนาหํ   เอตรหิปิ
สุญฺญตาวิหาเรน พหุลํ วิหรามิ อปิจ มยา จิรปฺปตฺตํ อรหตฺตนฺติ ฯ

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๗ หน้าที่ ๔๑๓-๔๑๕. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=7&A=8325&w=&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=7&A=8325&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=7&item=646&items=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=7&siri=119 ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=7&i=646 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_7 https://84000.org/tipitaka/english/?index_7