ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๙ สุตฺต. สํ. ขนฺธวารวคฺโค

     [๑๐๑]   เอวมฺเม  สุตํ  เอกํ  สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน
กลนฺทกนิวาเป   ฯ   อถ   โข   โสโณ   คหปติปุตฺโต   เยน   ภควา
เตนุปสงฺกมิ   อุปสงฺกมิตฺวา   ภควนฺตํ  อภิวาเทตฺวา  เอกมนฺตํ  นิสีทิ  ฯ
เอกมนฺตํ   นิสินฺนํ   โข   โสณํ  คหปติปุตฺตํ  ภควา  เอตทโวจ  เย  หิ
เกจิ   โสณ   สมณา  วา  พฺราหฺมณา  วา  รูปํ  นปฺปชานนฺติ  รูปสมุทยํ
นปฺปชานนฺติ       รูปนิโรธํ      นปฺปชานนฺติ      รูปนิโรธคามินีปฏิปทํ
นปฺปชานนฺติ    ฯ    เวทนํ   นปฺปชานนฺติ   เวทนาสมุทยํ   นปฺปชานนฺติ
เวทนานิโรธํ   นปฺปชานนฺติ   เวทนานิโรธคามินีปฏิปทํ   นปฺปชานนฺติ   ฯ
สญฺญํ    นปฺปชานนฺติ    ฯเปฯ   สงฺขาเร   นปฺปชานนฺติ   สงฺขารสมุทยํ
นปฺปชานนฺติ     สงฺขารนิโรธํ    นปฺปชานนฺติ    สงฺขารนิโรธคามินีปฏิปทํ
นปฺปชานนฺติ    ฯ   วิญฺญาณํ   นปฺปชานนฺติ   วิญฺญาณสมุทยํ   นปฺปชานนฺติ
วิญฺญาณนิโรธํ           นปฺปชานนฺติ          วิญฺญาณนิโรธคามินีปฏิปทํ
นปฺปชานนฺติ   ฯ   นเมเต  โสณ  สมณา  วา  พฺราหฺมณา  วา  สมเณสุ
วา   สมณสมฺมตา   พฺราหฺมเณสุ   วา   พฺราหฺมณสมฺมตา   น   จ  ปน
เต    อายสฺมนฺโต    สามญฺญตฺถํ   วา   พฺราหฺมญฺญตฺถํ   วา   ทิฏฺเฐว
ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหรนฺติ ฯ
     [๑๐๒]   เย  จ  โข  เกจิ  โสณ  สมณา  วา  พฺราหฺมณา  วา
รูปํ     ปชานนฺติ     รูปสมุทยํ     ปชานนฺติ    รูปนิโรธํ    ปชานนฺติ
รูปนิโรธคามินีปฏิปทํ   ปชานนฺติ   ฯ   เวทนํ   ปชานนฺติ   ฯเปฯ  สญฺญํ
ปชานนฺติ   ฯ  สงฺขาเร  ปชานนฺติ  ฯ  วิญฺญาณํ  ปชานนฺติ  วิญฺญาณสมุทยํ
ปชานนฺติ      วิญฺญาณนิโรธํ      ปชานนฺติ     วิญฺญาณนิโรธคามินีปฏิปทํ
ปชานนฺติ   ฯ  เต  โขเม  โสณ  สมณา  วา  พฺราหฺมณา  วา  สมเณสุ
เจว    สมณสมฺมตา    พฺราหฺมเณสุ    จ   พฺราหฺมณสมฺมตา   เต   จ
ปนายสฺมนฺโต       สามญฺญตฺถญฺจ       พฺราหฺมญฺญตฺถญฺจ       ทิฏฺเฐว
ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหรนฺตีติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๗ หน้าที่ ๖๒-๖๓. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=17&A=1241&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=17&A=1241&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=17&item=101&items=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=17&siri=50              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=17&i=101              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_17 https://84000.org/tipitaka/english/?index_17

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]