ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๙ สุตฺต. สํ. ขนฺธวารวคฺโค

     [๑๐๔]   สาวตฺถิยํ  ฯ  ตตฺร  โข  ฯเปฯ  เอตทโวจ  รูปํ  ภิกฺขเว
โยนิโส    มนสิกโรถ   รูปานิจฺจตญฺจ   ยถาภูตํ   สมนุปสฺสถ   ฯ   รูปํ
ภิกฺขเว    ภิกฺขุ    โยนิโส    มนสิกโรนฺโต    รูปานิจฺจตญฺจ   ยถาภูตํ
สมนุปสฺสนฺโต   รูปสฺมึ   นิพฺพินฺทติ   นนฺทิกฺขยา   ราคกฺขโย   ราคกฺขยา
นนฺทิกฺขโย    นนฺทิราคกฺขยา   จิตฺตํ   วิมุตฺตํ   สุวิมุตฺตนฺติ   วุจฺจติ   ฯ
เวทนํ    ภิกฺขเว    โยนิโส    มนสิกโรถ   เวทนานิจฺจตญฺจ   ยถาภูตํ
สมนุปสฺสถ    ฯ    เวทนํ    ภิกฺขเว   ภิกฺขุ   โยนิโส   มนสิกโรนฺโต
เวทนานิจฺจตญฺจ     ยถาภูตํ     สมนุปสฺสนฺโต    เวทนาย    นิพฺพินฺทติ
นนฺทิกฺขยา   ราคกฺขโย   ราคกฺขยา   นนฺทิกฺขโย   นนฺทิราคกฺขยา  จิตฺตํ
วิมุตฺตํ  สุวิมุตฺตนฺติ  วุจฺจติ  ฯ  สญฺญํ  ภิกฺขเว ฯ สงฺขาเร ภิกฺขเว โยนิโส
มนสิกโรถ    สงฺขารานิจฺจตญฺจ    ยถาภูตํ   สมนุปสฺสถ   ฯ   สงฺขาเร
ภิกฺขเว    ภิกฺขุ   โยนิโส   มนสิกโรนฺโต   สงฺขารานิจฺจตญฺจ   ยถาภูตํ
สมนุปสฺสนฺโต    สงฺขาเรสุ    นิพฺพินฺทติ    ฯ   นนฺทิกฺขยา   ราคกฺขโย
ราคกฺขยา    นนฺทิกฺขโย    นนฺทิราคกฺขยา   จิตฺตํ   วิมุตฺตํ   สุวิมุตฺตนฺติ
วุจฺจติ   ฯ   วิญฺญาณํ   ภิกฺขเว   โยนิโส  มนสิกโรถ  วิญฺญาณานิจฺจตญฺจ
ยถาภูตํ   สมนุปสฺสถ  ฯ  วิญฺญาณํ  ภิกฺขเว  ภิกฺขุ  โยนิโส  มนสิกโรนฺโต
วิญฺญาณานิจฺจตญฺจ        ยถาภูตํ       สมนุปสฺสนฺโต       วิญฺญาณสฺมึ
นิพฺพินฺทติ    ฯ    นนฺทิกฺขยา    ราคกฺขโย    ราคกฺขยา    นนฺทิกฺขโย
นนฺทิราคกฺขยา จิตฺตํ วิมุตฺตํ สุวิมุตฺตนฺติ วุจฺจตีติ ฯ
                  อตฺตทีปวคฺโค ปญฺจโม ฯ
                      ตสฺสุทฺทานํ
         อตฺตทีปา ปฏิปทา            เทฺว จ โหนฺติ อนิจฺจตา
         สมนุปสฺสนา ขนฺธา         เทฺว โสณา เทฺว นนฺทิกฺขเยน จาติ ฯ
                   มูลปณฺณาสกํ สมตฺตํ ฯ
               ตสฺส มูลปณฺณาสกวคฺคสฺสุทฺทานํ
         นกุลปิตา อนิจฺโจ จ         ภาเรน นตุมฺหาเกน จ
         อตฺตทีเปน ปณฺณาโส      ปฐโม เตน วุจฺจตีติ ฯ
                   -------------


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๗ หน้าที่ ๖๔-๖๕. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=17&A=1281&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=17&A=1281&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=17&item=104&items=1              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=17&siri=52              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=17&i=104              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_17 https://84000.org/tipitaka/english/?index_17

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]