ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)

                               ฉฏฺฐสิกฺขาปทํ
     [๙๗]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ  เชตวเน
อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ   เตน   โข   ปน  สมเยน  อญฺญตรสฺส
ภิกฺขุโน   โกสเลสุ   ชนปเทสุ   ๑-  สาวตฺถึ  คจฺฉนฺตสฺส  อนฺตรามคฺเค
เอฬกโลมานิ   อุปฺปชฺชึสุ   ฯ   อถโข   โส  ภิกฺขุ  ตานิ  เอฬกโลมานิ
อุตฺตราสงฺเคน   ภณฺฑิกํ   พนฺธิตฺวา   อคมาสิ   ฯ   มนุสฺสา   ตํ  ภิกฺขุํ
ปสฺสิตฺวา   อุปฺผณฺเฑสุํ   กิตฺตเกน   เต  ภนฺเต  กีตานิ  กิตฺตโก  อุทโย
ภวิสฺสตีติ  ฯ  โส  ภิกฺขุ  เตหิ  มนุสฺเสหิ  อุปฺผณฺฑิยมาโน  มงฺกุ อโหสิ ฯ
อถโข   โส   ภิกฺขุ   สาวตฺถึ  คนฺตฺวา  ตานิ  เอฬกโลมานิ  ฐิตโก  ว
อาสุมฺภิ  ฯ  ภิกฺขู  ตํ  ภิกฺขุํ  เอวมาหํสุ  ๒-  กิสฺส  ตฺวํ  อาวุโส อิมานิ
เอฬกโลมานิ  ฐิตโก  ว  อาสุมฺภสีติ  ฯ  ตถา  หิ  ปนาหํ อาวุโส อิเมสํ
เอฬกโลมานํ   การณา   มนุสฺเสหิ  อุปฺผณฺฑิโตติ  ฯ  กีวทูรโต  ปน  ตฺวํ
อาวุโส  อิมานิ  เอฬกโลมานิ  อาหรสีติ ๓- ฯ อติเรกติโยชนํ อาวุโสติ ฯ
เย  เต  ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ วิปาเจนฺติ กถํ
หิ นาม ภิกฺขุ อติเรกติโยชนํ เอฬกโลมานิ อาหริสฺสตีติ ฯ
     {๙๗.๑}   อถโข   เต  ภิกฺขู  ภควโต  เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ  ฯ
สจฺจํ   กิร   ตฺวํ   ภิกฺขุ   อติเรกติโยชนํ   เอฬกโลมานิ  อาหรสีติ  ฯ
สจฺจํ     ภควาติ     ฯ     วิครหิ    พุทฺโธ    ภควา    กถํ    หิ
@เชิงอรรถ:  ม. ชนปเท ฯ   ม. ยุ. เอตทโวจุํ ฯ   ม. อาหรีติ ฯ
นาม   ตฺวํ   โมฆปุริส   อติเรกติโยชนํ  เอฬกโลมานิ  อาหริสฺสสิ  เนตํ
โมฆปุริส   อปฺปสฺนานํ   วา   ปสาทาย   ปสนฺนานํ   วา  ภิยฺโยภาวาย
ฯเปฯ เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยยาถ
     {๙๗.๒}   ภิกฺขุโน   ปเนว   อทฺธานมคฺคปฏิปนฺนสฺส  เอฬกโลมานิ
อุปฺปชฺเชยฺยุํ   อากงฺขมาเนน   ภิกฺขุนา   ปฏิคฺคเหตพฺพานิ   ปฏิคฺคเหตฺวา
ติโยชนปรมํ   สหตฺถา   หาเรตพฺพานิ  ๑-  อสนฺเต  หารเก  ตโต  เจ
อุตฺตรึ หเรยฺย อสนฺเตปิ หารเก นิสฺสคฺคิยํ ปาจิตฺติยนฺติ ฯ
     [๙๘]   ภิกฺขุโน  ปเนว  อทฺธานมคฺคปฏิปนฺนสฺสาติ  ปถํ คจฺฉนฺตสฺส ฯ
เอฬกโลมานิ   อุปฺปชฺเชยฺยุนฺติ   อุปฺปชฺเชยฺยุํ   สงฺฆโต  วา  คณโต  วา
ญาติโต  วา  มิตฺตโต  วา  ปํสุกูลโต  ๓-  วา  อตฺตโน  วา  ธเนน ฯ
อากงฺขมาเนนาติ    อิจฺฉมาเนน    ปฏิคฺคเหตพฺพานิ   ฯ   ปฏิคฺคเหตฺวา
ติโยชนปรมํ     สหตฺถา    หาเรตพฺพานีติ    ติโยชนปรมตา    สหตฺถา
หาเรตพฺพานิ   ฯ   อสนฺเต  หารเกติ  น  อญฺโญ  โกจิ  หารโก  โหติ
อิตฺถี  วา  ปุริโส  วา  คหฏฺโฐ  วา  ปพฺพชิโต  วา  ฯ ตโต เจ อุตฺตรึ
หเรยฺย    อสนฺเตปิ   หารเกติ   ปฐมํ   ปาทํ   ติโยชนํ   อติกฺกาเมติ
อาปตฺติ   ทุกฺกฏสฺส   ทุติยํ  ปาทํ  อติกฺกาเมติ  นิสฺสคฺคิยานิ  โหนฺติ  ๔-
อนฺโตติโยชเน   ฐิโต   พหิติโยชนํ   ปาเตติ   นิสฺสคฺคิยานิ  โหนฺติ  ๕-
อญฺญสฺส   ยาเน   วา   ภณฺเฑ  วา  อาชานนฺตสฺส  ปกฺขิปิตฺวา  ติโยชนํ
อติกฺกาเมติ    นิสฺสคฺคิยานิ    โหนฺติ    นิสฺสชฺชิตพฺพานิ   สงฺฆสฺส   วา
@เชิงอรรถ:  ม. หริตพฺพานิ ฯ เอวมุปริปิ ฯ   ม. ยุ. ปนฺถํ ฯ
@ ม. ยุ. ปํสุกูลํ ฯ เอวมุปริปิ ฯ ๔-๕ ม. ยุ. นิสฺสคฺคิยํ ปาจิตฺติยํ ฯ
คณสฺส   วา   ปุคฺคลสฺส  วา  ฯ  เอวญฺจ  ปน  ภิกฺขเว  นิสฺสชฺชิตพฺพานิ
ฯเปฯ   อิมานิ   เม   ภนฺเต   เอฬกโลมานิ   ติโยชนํ   อติกฺกามิตานิ
นิสฺสคฺคิยานิ    อิมานาหํ    สงฺฆสฺส   นิสฺสชฺชามีติ   ฯเปฯ   ทเทยฺยาติ
ฯเปฯ ทเทยฺยุนฺติ ฯเปฯ อายสฺมโต ทมฺมีติ ฯ
     [๙๙]   อติเรกติโยชเน   อติเรกสญฺญี  ติโยชนํ  ๑-  อติกฺกาเมติ
นิสฺสคฺคิยํ  ปาจิตฺติยํ  ฯ  อติเรกติโยชเน เวมติโก ติโยชนํ ๒- อติกฺกาเมติ
นิสฺสคฺคิยํ   ปาจิตฺติยํ   ฯ   อติเรกติโยชเน   อูนกสญฺญี   ติโยชนํ   ๓-
อติกฺกาเมติ    นิสฺสคฺคิยํ    ปาจิตฺติยํ   ฯ   อูนกติโยชเน   อติเรกสญฺญี
อาปตฺติ   ทุกฺกฏสฺส   ฯ  อูนกติโยชเน  เวมติโก  อาปตฺติ  ทุกฺกฏสฺส  ฯ
อูนกติโยชเน อูนกสญฺญี อนาปตฺติ ฯ
     [๑๐๐]   อนาปตฺติ   ติโยชนํ   หรติ  อูนกติโยชนํ  หรติ  ติโยชนํ
หรติปิ   ปจฺจาหรติปิ   ติโยชนํ   วาสาธิปฺปาโย   คนฺตฺวา   ตโต   ปรํ
หรติ   อจฺฉินฺนํ   ปฏิลภิตฺวา   หรติ   นิสฺสฏฺฐํ   ปฏิลภิตฺวา  หรติ  อญฺญํ
หราเปติ กตภณฺฑํ หรติ อุมฺมตฺตกสฺส อาทิกมฺมิกสฺสาติ ฯ
                          ฉฏฺฐสิกฺขาปทํ นิฏฺฐิตํ ฯ
                                    -------
@เชิงอรรถ: ๑-๒-๓ ม. ยุ. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๘๒-๘๔. https://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=2&A=1432&w=&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=2&A=1432&modeTY=2              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=2&item=97&items=4              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :- https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=2&siri=16              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=97              อ่านอรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=2&A=4657              The Pali Atthakatha in Roman :- https://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=2&A=4657              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ https://84000.org/tipitaka/read/?index_2 https://84000.org/tipitaka/english/?index_2

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]