บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๘

หน้าที่ ๓๑๗.

เถรคาถาย ปญฺจกนิปาโต [๓๓๕] |๓๓๕.๓๑๕| ๑ ภิกฺขุ สีวถิกํ คนฺตฺวา อทฺทส ^๑- อิตฺถิมุชฺฌิตํ อปวิทฺธํ สุสานสฺมึ ขชฺชนฺตึ กิมิหี ผุฏํ ฯ |๓๓๕.๓๑๖| ยํ หิ เอเก ชิคุจฺฉนฺติ มตํ ทิสฺวาน ปาปกํ กามราโค ปาตุรหุ อนฺโธว สวตี อหุ ^๒- ฯ |๓๓๕.๓๑๗| โอรํ โอทนปากมฺหา ตมฺหา ฐานา อปกฺกมึ สติมา สมฺปชาโนหํ เอกมนฺตํ อุปาวิสึ ฯ |๓๓๕.๓๑๘| ตโต เม มนสีกาโร โยนิโส อุทปชฺชถ อาทีนโว ปาตุรหุ นิพฺพิทา สมติฏฺฐถ ฯ |๓๓๕.๓๑๙| ตโต จิตฺตํ วิมุจฺจิ เม ปสฺส ธมฺมสุธมฺมตํ ติสฺโส วิชฺชา อนุปฺปตฺตา กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺติ ฯ ราชทตฺโต เถโร ฯ