พระไตรปิฎกเล่มที่ ๔๓ พระอภิธรรมปิฎกเล่มที่ ๑๐
ปัฏฐานปกรณ์ ภาค ๔

             [๔๖๖] ธรรมที่เป็นอุปาทาน และอุปาทานสัมปยุตตธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่เป็น
ทั้งอุปาทานและอุปาทานสัมปยุตตธรรม โดยอารัมมณปัจจัย
             คือ เพราะปรารภอุปาทานธรรมทั้งหลาย อุปาทานธรรมทั้งหลายเกิดขึ้น.
พึงถามถึงมูล
             เพราะปรารภอุปาทานธรรมทั้งหลาย ขันธ์ทั้งหลายที่เป็นอุปาทานสัมปยุตตะ แต่ไม่ใช่
อุปาทานธรรม เกิดขึ้น.
พึงถามถึงมูล
             เพราะปรารภอุปาทานธรรมทั้งหลาย อุปาทานธรรมและสัมปยุตตขันธ์ทั้งหลาย เกิดขึ้น.
             ธรรมที่เป็นอุปาทานสัมปยุตตะ แต่ไม่ใช่อุปาทานธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่เป็น
อุปาทานสัมปยุตตะ แต่ไม่ใช่อุปาทานธรรม โดยอารัมมณปัจจัย
             คือ เพราะปรารภขันธ์ทั้งหลายที่เป็นอุปาทานสัมปยุตตะ แต่ไม่ใช่อุปาทานธรรม ขันธ์
ทั้งหลายที่เป็นอุปาทานสัมปยุตตะ แต่ไม่ใช่อุปาทานธรรม เกิดขึ้น พึงทำทั้ง ๓ นัย.
             ในปัจจัยสงเคราะห์ ก็พึงกระทำทั้ง ๓ นัย.

             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๔๓ บรรทัดที่ ๗๗๖๙-๗๗๘๑ หน้าที่ ๓๐๔.
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=43&A=7769&Z=7781&pagebreak=0
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ :-
https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=43&siri=56
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย :-
[466] https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=43&item=466&items=1
             The Pali Tipitaka in Roman :-
[466] https://84000.org/tipitaka/pali/roman_item_s.php?book=43&item=466&items=1
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔๓
https://84000.org/tipitaka/read/?index_43