อรรถกถาเล่มที่ ๓๒ ภาษาบาลีอักษรไทย
 เถร.อ.๑ (ปรมตฺถที.๑)

                  ๓๑๔. ๘. ปสฺสิกตฺเถรคาถาวณฺณนา ๘-
      เอโกปิ สทฺโธ เมธาวีติ อายสฺมโต ปสฺสิกตฺเถรสฺส คาถา. กา อุปฺปตฺติ?
      อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว ปุญฺานิ กโรนฺโต
อตฺถทสฺสิสฺส ภควโต กาเล กุลเคเห นิพฺพตฺติตฺวา วิญฺุตํ ปตฺโต เอกทิวสํ สตฺถารํ
ทิสฺวา ปสนฺนจิตฺโต มิลกฺขุผลานิ ๙- อทาสิ. โส เตน ปุญฺกมฺเมน เทวมนุสฺเสสุ
สํสรนฺโต อิมสฺมึ พุทฺธุปฺปาเท โกสลรฏฺเ พฺราหฺมณกุเล นิพฺพตฺติตฺวา ปสฺสิโกติ
@เชิงอรรถ: ๑ ปาลิ. วิทสฺสามิ  ๒ ฉ.ม. เภถ  ๓ ฉ.ม. สุวตฺถิโก  ๔ สี. อตฺถเหตูหิ สมฺผสฺสํ,
@ฉ.ม. สมฺผุสฺส   ๕ สี. วสุธา สมฺปกมฺปติ   ๖ ฉ.ม. อุพฺเพคชาตา   ๗ ฉ.ม. อหํสุ
@๘ ฉ.ม. วสฺสิกตฺเถร....เอวมุปริปิ       ๙ ฉ.ม. ปิลกฺขผลานิ, อิ. มิลกฺข....
ลทฺธนาโม วยปฺปตฺโต สตฺถุ ยมกปาฏิหาริยํ ทิสฺวา ปฏิลทฺธสทฺโธ ปพฺพชิตฺวา
สมณธมฺมํ กโรนฺโต อาพาธิโก อโหสิ. อถ นํ าตกา เวชฺชปริทิฏฺเน เภสชฺช-
วิธินา อุปฏฺหิตฺวา อโรคมกํสุ. โส ตมฺหา อาพาธา วุฏฺิโต สํเวคชาโต ภาวนํ
อุสฺสุกฺกาเปตฺวา ฉฬภิญฺโ อโหสิ. เตน วุตฺตํ อปทาเน ๑- :-
          "วนนฺตเร ๒- พุทฺธํ ทิสฺวา     อตฺถทสฺสึ มหายสํ
           ปสนฺนจิตฺโต สุมโน          มิลกฺขุสฺส ผลํ อทา. ๓-
           อฏฺารเส กปฺปสเต         ยํ ผลํ อททึ ตทา
           ทุคฺคตึ นาภิชานามิ          ผลทานสฺสิทํ ผลํ.
           กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ ฯเปฯ   กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺ"ติ.
      ฉฬภิญฺโ ปน หุตฺวา อากาเสน าตกานํ สนฺติกํ คนฺตฺวา อากาเส
ิโต ธมฺมํ เทเสตฺวา เต สรเณสุ สีเลสุ จ ปติฏฺาเปสิ. เตสุ เกจิ กาลงฺกตา
สรเณสุ สีเลสุ จ ปติฏฺิตตฺตา สคฺเค นิพฺพตฺตึสุ. อถ นํ สตฺถา พุทฺธุปฏฺานํ
อุปคตํ ๔- "กึ เต ปสฺสิก าตีนํ อาโรคฺยนฺ"ติ ปุจฺฉิ. โส าตีนํ อตฺตนา กตํ
อุปการํ สตฺถุ กเถนฺโต:-
    [๒๔๐] "เอโกปิ สทฺโธ เมธาวี       อสฺสทฺธานีธ ๕- าตินํ
           ธมฺมฏฺโ สีลสมฺปนฺโน        โหติ อตฺถาย พนฺธุนํ.
    [๒๔๑]  นิคฺคยฺห อนุกมฺปาย          โจทิตา าตโย มยา
           าติพนฺธวเปเมน           การํ กตฺวาน ภิกฺขุสุ.
    [๒๔๒]  เต อพฺภตีตา กาลกตา ๖-    ปตฺตา เต ติทิวํ สุขํ
           ภาตโร มยฺหํ มาตา จ       โมทนฺติ กามกามิโน"ติ
ติสฺโส คาถา อภาสิ.
@เชิงอรรถ: ๑ ขุ.อป. ๓๓/๕๘/๘๒ มิลกฺขุผลทายกตฺเถราปทาน (สฺยา)     ๒ สี. นภนฺเต
@๓ ปาลิ. อทํ     ๔ อิ. อาคตํ      ๕ ปาลิ. อสฺสทฺธานํ จ     ๖ ฉ.ม. กาลงฺกตา
      ตตฺถายํ ปมคาถาย อตฺโถ:- โย กมฺมผลสทฺธาย จ รตนตฺตยสทฺธาย
จ วเสน สทฺโธ, ตโตเอว กมฺมสฺสกตาณาทิโยคโต เมธาวี, สตฺถุ โอวาท-
ธมฺเม นวโลกุตฺตรธมฺเม จ ๑- ิตตฺตา ธมฺมฏฺโ, อาจารสีลสฺส มคฺคสีลสฺส ผลสีลสฺส
จ วเสน สีลสมฺปนฺโน, โส เอโกปิ ยถาวุตฺตาย สทฺธาย อภาเวน อสฺสทฺธานํ
อิธ อิมสฺมึ โลเก "อมฺหากํ อิเม"ติ าตพฺพฏฺเน าตีนํ, ๒- ตถา เปมพนฺธเนน
พนฺธนฏฺเน "พนฺธู"ติ จ ลทฺธนามานํ พนฺธวานํ อตฺถาย หิตาย โหตีติ.
      เอวํ สาธารณโต วุตฺตมตฺถํ อตฺตูปนายิกํ กตฺวา ทสฺเสตุํ "นิคฺคยฺหา"ติอาทินา
อิตรคาถา วุตฺตา. ตตฺถ นิคฺคยฺห อนุกมฺปาย, โจทิตา าตโย มยาติ อิทานิปิ
ทุคฺคตา กุสลํ อกตฺวา อายตึ ๓- ปริกฺกิเลสํ ปุน มานุภวิตฺถาติ นิคฺคเหตฺวา าตโย
มยา โอวทิตา. ๔- าติพนฺธวเปเมน "อมฺหากํ อยํ พนฺธโว"ติ เอวํ ปวตฺเตน เปเมน
มม โอวาทํ อติกฺกมิตุํ อสกฺโกนฺตา การํ กตฺวาน ภิกฺขูสุ ปสนฺนจิตฺตา หุตฺวา
จีวราทิปจฺจยทาเนน เจว อุปฏฺาเนน จ ภิกฺขูสุ สกฺการสมฺมานํ กตฺวา เต
อพฺภตีตา กาลกตา หุตฺวา อิมํ โลกํ อติกฺกนฺตา. ปุน เตติ นิปาตมตฺตํ. ติทิวํ
สุขนฺติ เทวโลกปริยาปนฺนสุขํ, สุขํ วา อิฏฺ ติทิวํ อธิคตา. เก ปน เตติ
อาห ภาตโร มยฺหํ มาตา จ, โมทนฺติ กามกามิโนติ, อตฺตนา ยถากามิต-
วตฺถุกามสมงฺคิโน หุตฺวา อภิรมนฺตีติ ๕- อตฺโถ.
                    ปสฺสิกตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺิตา.
                        ----------------

             อรรถกถาภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๓๒ หน้า ๕๔๗-๕๔๙.
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_th.php?B=32&A=12256&modeTY=1
             The Pali Atthakatha in Roman :-
http://84000.org/tipitaka/atthapali/read_rm.php?B=32&A=12256&modeTY=1
             อ่านอรรถกถาแปลไทย :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=314
             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/read/r.php?B=26&A=6111
             พระไตรปิฎกฉบับบาลีอักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/read/pali_read.php?B=26&A=6231
             The Pali Tipitaka in Roman Character :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_read.php?B=26&A=6231
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๖
http://84000.org/tipitaka/read/?index_26