พระไตรปิฎกเล่มที่ ๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๔ วินย. มหาวคฺโค (๑)

     [๑๒๔]   เตน  โข  ปน  สมเยน อายสฺมโต อุปนนฺทสฺส สกฺยปุตฺตสฺส
กณฺฏโก   นาม   สามเณโร   กณฺฏกึ   นาม   ภิกฺขุนึ  ทูเสสิ  ฯ  ภิกฺขู
อุชฺฌายนฺติ   ขียนฺติ   วิปาเจนฺติ   กถํ   หิ   นาม  สามเณโร  เอวรูปํ
อนาจารํ  อาจริสฺสตีติ  ฯ  ภควโต  เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ  ฯ  อนุชานามิ
ภิกฺขเว    ทสหงฺเคหิ    สมนฺนาคตํ   สามเณรํ   นาเสตุํ   ปาณาติปาตี
โหติ    อทินฺนาทายี    โหติ    อพฺรหฺมจารี   โหติ   มุสาวาที   โหติ
มชฺชปายี    โหติ    พุทฺธสฺส    อวณฺณํ    ภาสติ    ธมฺมสฺส    อวณฺณํ
ภาสติ   สงฺฆสฺส   อวณฺณํ   ภาสติ   มิจฺฉาทิฏฺฐิโก   โหติ   ภิกฺขุนีทูสโก
โหติ     อนุชานามิ     ภิกฺขเว    อิเมหิ    ทสหงฺเคหิ    สมนฺนาคตํ
สามเณรํ นาเสตุนฺติ ฯ
     [๑๒๕]   เตน   โข   ปน   สมเยน  อญฺญตโร  ปณฺฑโก  ภิกฺขูสุ
ปพฺพชิโต   โหติ   ฯ   โส   ทหเร  ทหเร  ภิกฺขู  อุปสงฺกมิตฺวา  เอวํ
วเทติ   เอถ   มํ   อายสฺมนฺโต   ทูเสถาติ   ฯ   ภิกฺขู   อปสาเทนฺติ
นสฺส   ปณฺฑก   วินสฺส   ปณฺฑก   โก   ตยา  อตฺโถติ  ฯ  โส  ภิกฺขูหิ
อปสาทิโต   มหนฺเต   มหนฺเต   โมลิคลฺเล   สามเณเร   อุปสงฺกมิตฺวา
เอวํ   วเทติ   เอถ   มํ   อายสฺมนฺโต  ๑-  ทูเสถาติ  ฯ  สามเณรา
อปสาเทนฺติ   นสฺส   ปณฺฑก   วินสฺส   ปณฺฑก   โก  ตยา  อตฺโถติ  ฯ
โส   สามเณเรหิ   อปสาทิโต   หตฺถิภณฺเฑ   อสฺสภณฺเฑ   อุปสงฺกมิตฺวา
เอวํ   วเทติ   เอถ  มํ  อาวุโส  ทูเสถาติ  ฯ  หตฺถิภณฺฑา  อสฺสภณฺฑา
ทูเสสุํ      ฯ      เต      อุชฺฌายนฺติ      ขียนฺติ      วิปาเจนฺติ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. อาวุโส ฯ
ปณฺฑกา    อิเม   สมณา   สกฺยปุตฺติยา   เยปิ   อิเมสํ   น   ปณฺฑกา
เตปิ  [๑]-  ปณฺฑเก  ทูเสนฺติ  เอวํ  อิเม  สพฺเพ ว อพฺรหฺมจาริโนติ ฯ
อสฺโสสุํ   โข   ภิกฺขู   [๒]-   หตฺถิภณฺฑานํ  อสฺสภณฺฑานํ  อุชฺฌายนฺตานํ
ขียนฺตานํ   วิปาเจนฺตานํ   ฯ   อถโข   เต   ภิกฺขู  ภควโต  เอตมตฺถํ
อาโรเจสุํ   ฯ   ปณฺฑโก   ภิกฺขเว  อนุปสมฺปนโน  น  อุปสมฺปาเทตพฺโพ
อุปสมฺปนฺโน นาเสตพฺโพติ ฯ
     [๑๒๖]   เตน   โข   ปน   สมเยน   อญฺญตโร  ปุราณกุลปุตฺโต
ขีณโกลญฺโญ    สุขุมาโล   โหติ   ฯ   อถโข   ตสฺส   ปุราณกุลปุตฺตสฺส
ขีณโกลญฺญสฺส    เอตทโหสิ    อหํ    โข    สุขุมาโล    น   ปฏิพโล
อนธิคตํ   วา   โภคํ   อธิคนฺตุํ   อธิคตํ  วา  โภคํ  ธาตึ  กาตุํ  เกน
นุ  โข  อหํ  อุปาเยน  สุขํ  ๓-  ชีเวยฺยํ  น  จ  กิลเมยฺยนฺติ ฯ อถโข
ตสฺส    ปุราณกุลปุตฺตสฺส    ขีณโกลญฺญสฺส    เอตทโหสิ    อิเม    โข
สมณา    สกฺยปุตฺติยา   สุขสีลา   สุขสมาจารา   สุโภชนานิ   ภุญฺชิตฺวา
นีวาเตสุ   สยเนสุ   สยนฺติ   ยนฺนูนาหํ   สามํ  ปตฺตจีวรํ  ปฏิยาเทตฺวา
เกสมสฺสุํ   โอหาเรตฺวา   กาสายานิ   วตฺถานิ   อจฺฉาเทตฺวา  อารามํ
คนฺตฺวา   ภิกฺขูหิ   สทฺธึ   สํวเสยฺยนฺติ   ฯ  อถโข  โส  ปุราณกุลปุตฺโต
ขีณโกลญฺโญ   สามํ   ปตฺตจีวรํ   ปฏิยาเทตฺวา   เกสมสฺสุํ  โอหาเรตฺวา
กาสายานิ  วตฺถานิ  อจฺฉาเทตฺวา  อารามํ  คนฺตฺวา  ภิกฺขู  อภิวาเทติ ฯ
ภิกฺขู   เอวมาหํสุ   กติวสฺโสสิ   ตฺวํ   อาวุโสติ  ฯ  กึ  เอตํ  อาวุโส
กติวสฺโส   นามาติ   ฯ   โก   ปน  เต  อาวุโส  อุปชฺฌาโยติ  ฯ  กึ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. อิเม ฯ ม. เตสํ ฯ     ๓ ม. ยุ. สุขญฺจ ฯ
เอตํ   อาวุโส   อุปชฺฌาโย   นามาติ   ฯ   ภิกฺขู   อายสฺมนฺตํ  อุปาลึ
เอตทโวจุํ    อิงฺฆาวุโส    อุปาลิ    อิมํ   ปพฺพชิตํ   อนุยุญฺชาหีติ   ฯ
อถโข    โส    ปุราณกุลปุตฺโต    ขีณโกลญฺโญ   อายสฺมตา   อุปาลินา
อนุยุญฺชิยมาโน   เอตมตฺถํ   อาโรเจสิ   ฯ   อายสฺมา   อุปาลิ  ภิกฺขูนํ
เอตมตฺถํ   อาโรเจสิ   ฯ   ภิกฺขู   ภควโต   เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ  ฯ
เถยฺยสํวาสโก     ภิกฺขเว     อนุปสมฺปนฺโน    น    อุปสมฺปาเทตพฺโพ
อุปสมฺปนฺโน    นาเสตพฺโพ    ๑-    ฯ    ติตฺถิยปกฺกนฺตโก    ภิกฺขเว
อนุปสมฺปนฺโน น อุปสมฺปาเทตพฺโพ อุปสมฺปนฺโน นาเสตพฺโพติ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๔ หน้าที่ ๑๗๒-๑๗๕.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=4&item=124&items=3
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=4&item=124&items=3&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=4&item=124&items=3
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=4&item=124&items=3
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=4&i=124
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔
https://84000.org/tipitaka/read/?index_4
https://84000.org/tipitaka/english/?index_4