ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับหลวง   ฉบับมหาจุฬาฯ   บาลีอักษรไทย   PaliRoman 
อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๖ [ฉบับมหาจุฬาฯ] อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [๔. จตุตถปัณณาสก์]

๒. ชาณุสโสณิวรรค ๘. กัมมนิทานสูตร

๘. กัมมนิทานสูตร
ว่าด้วยต้นเหตุแห่งกรรม
[๑๗๔] ภิกษุทั้งหลาย ปาณาติบาต เรากล่าวว่า มี ๓ อย่างคือ ๑. ปาณาติบาตมีโลภะเป็นเหตุ ๒. ปาณาติบาตมีโทสะเป็นเหตุ ๓. ปาณาติบาตมีโมหะเป็นเหตุ อทินนาทาน เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. อทินนาทานมีโลภะเป็นเหตุ ๒. อทินนาทานมีโทสะเป็นเหตุ ๓. อทินนาทานมีโมหะเป็นเหตุ กาเมสุมิจฉาจาร เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. กาเมสุมิจฉาจารมีโลภะเป็นเหตุ ๒. กาเมสุมิจฉาจารมีโทสะเป็นเหตุ ๓. กาเมสุมิจฉาจารมีโมหะเป็นเหตุ มุสาวาท เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. มุสาวาทมีโลภะเป็นเหตุ ๒. มุสาวาทมีโทสะเป็นเหตุ ๓. มุสาวาทมีโมหะเป็นเหตุ ปิสุณาวาจา เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. ปิสุณาวาจามีโลภะเป็นเหตุ ๒. ปิสุณาวาจามีโทสะเป็นเหตุ ๓. ปิสุณาวาจามีโมหะเป็นเหตุ ผรุสวาจา เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. ผรุสวาจามีโลภะเป็นเหตุ ๒. ผรุสวาจามีโทสะเป็นเหตุ ๓. ผรุสวาจามีโมหะเป็นเหตุ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๔ หน้า : ๓๑๖}

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [๔. จตุตถปัณณาสก์]

๒. ชาณุสโสณิวรรค ๘. กัมมนิทานสูตร

สัมผัปปลาปะ เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. สัมผัปปลาปะมีโลภะเป็นเหตุ ๒. สัมผัปปลาปะมีโทสะเป็นเหตุ ๓. สัมผัปปลาปะมีโมหะเป็นเหตุ อภิชฌา เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. อภิชฌามีโลภะเป็นเหตุ ๒. อภิชฌามีโทสะเป็นเหตุ ๓. อภิชฌามีโมหะเป็นเหตุ พยาบาท เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. พยาบาทมีโลภะเป็นเหตุ ๒. พยาบาทมีโทสะเป็นเหตุ ๓. พยาบาทมีโมหะเป็นเหตุ มิจฉาทิฏฐิ เรากล่าวว่า มี ๓ อย่าง คือ ๑. มิจฉาทิฏฐิมีโลภะเป็นเหตุ ๒. มิจฉาทิฏฐิมีโทสะเป็นเหตุ ๓. มิจฉาทิฏฐิมีโมหะเป็นเหตุ ภิกษุทั้งหลาย โลภะเป็นเหตุเกิดแห่งกรรม โทสะเป็นเหตุเกิดแห่งกรรม โมหะ เป็นเหตุเกิดแห่งกรรม เพราะโลภะสิ้นไป เหตุเกิดแห่งกรรมจึงสิ้นไป เพราะโทสะสิ้นไป เหตุเกิดแห่งกรรมจึงสิ้นไป เพราะโมหะสิ้นไป เหตุเกิดแห่งกรรมจึงสิ้นไป
กัมมนิทานสูตรที่ ๘ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๔ หน้า : ๓๑๗}

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๓๑๖-๓๑๗. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=24&A=8958&w= http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=24&siri=161              ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=6237&Z=6258&pagebreak=0              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=24&i=163              ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=24&item=163&items=1              ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=24&item=163&items=1              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔ http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu24

อ่านหน้า[ต่าง] แรกอ่านหน้า[ต่าง] ที่แล้วอ่านหน้า[ต่าง] ถัดไปอ่านหน้า[ต่าง] สุดท้าย

บันทึก ๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจาก พระไตรปิฎก ฉบับมหาจุฬาฯ. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]