พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๓. มหาวรรค]
                                                                 ๙. วาเสฏฐสูตร
             [๖๕๖] บุคคลจะชื่อว่า เป็นพราหมณ์เพราะชาติกำเนิดก็หามิได้
                       จะชื่อว่ามิใช่พราหมณ์เพราะชาติกำเนิดก็หามิได้
                       แต่ชื่อว่าเป็นพราหมณ์เพราะกรรม
                       ชื่อว่ามิใช่พราหมณ์เพราะกรรม
             [๖๕๗] บุคคลชื่อว่าเป็นชาวนาเพราะกรรม
                       ชื่อว่าเป็นช่างศิลป์ เป็นพ่อค้า เป็นคนรับใช้ ก็เพราะกรรม
             [๖๕๘] ชื่อว่าเป็นโจร เป็นทหารอาชีพ เป็นปุโรหิต
                       แม้กระทั่งเป็นพระราชา ก็เพราะกรรมทั้งนั้น
             [๖๕๙] บัณฑิตผู้มีปกติเห็นปฏิจจสมุปบาท
                       ฉลาดในกรรมและวิบาก
                       ย่อมเห็นกรรมตามความเป็นจริงอย่างนี้
             [๖๖๐] สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
                       หมู่สัตว์เป็นไปตามกรรม
                       สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นเครื่องผูกพัน
                       เปรียบเหมือนรถที่แล่นไปมีหมุดเป็นเครื่องตรึงไว้ ฉะนั้น
             [๖๖๑] บุคคลจะเป็นพราหมณ์ ก็เพราะกรรมอันประเสริฐนี้
                       คือ ตบะ พรหมจรรย์ สัญญมะ ทมะ๑-
                       กรรมอันประเสริฐนี้นำความเป็นพราหมณ์ที่สูงสุดมาให้
             [๖๖๒] บุคคลสมบูรณ์ด้วยวิชชา ๓
                       มีความสงบ สิ้นภพใหม่แล้ว
@เชิงอรรถ :
@๑ ตบะ หมายถึงการสำรวมอินทรีย์ พรหมจรรย์ หมายถึงการประพฤติธรรมอันประเสริฐ สัญญมะ
@หมายถึงมีศีล ทมะ หมายถึงมีปัญญา (ขุ.สุ.อ. ๒/๖๖๑/๓๐๒)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๖๕๔}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [๓. มหาวรรค]
                                                                 ๑๐. โกกาลิกสูตร
                       วาเสฏฐะ เธอจงรู้อย่างนี้ว่า
                       บุคคลนั้นเป็นทั้งพรหม และท้าวสักกะของบัณฑิตผู้รู้แจ้งอยู่
             เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว วาเสฏฐมาณพและภารทวาชมาณพได้
กราบทูลดังนี้ว่า “ข้าแต่ท่านพระโคดม พระภาษิตของท่านพระโคดมชัดเจนไพเราะ
ยิ่งนัก ฯลฯ ขอท่านพระโคดมจงทรงจำพวกข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะ
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจนตลอดชีวิต”
วาเสฏฐสูตรที่ ๙ จบ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๖๕๔-๖๕๕.
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=25&A=17587&w=
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_siri.php?B=25&siri=262
             ฟังเนื้อความพระไตรปิฎก : [คลิกเพื่อฟัง]
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับหลวง :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=9256&Z=9434&pagebreak=0
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=381
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/pali_item_s.php?book=25&item=381&items=3
             ศึกษาพระไตรปิฏกฉบับภาษาบาลี อักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/roman_item_s.php?book=25&item=381&items=3
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕
http://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu25