อรรถกถาเล่มที่ ๔๖ หน้าที่ ๓๗.

มหาชนํ ปาเส นิโยเชตฺวา มาเรตีติ มาโร. อกุสลกมฺเม นิยุตฺตตฺตา กโณฺห. ฉสุ เทวโลเกสุ อธิปติตฺตา อธิปติ. อกุสลกมฺมานํ ^๑- อนฺตํ คตตฺตา อนฺตคู. ปาปชนํ ^๒- น มุญฺจตีติ นมุจิ. สติวิปฺปวาสปฺปมตฺตปุคฺคลานํ ^๓- ญาตโกติ ปมตฺตพนฺธุ. เสสํ สพฺพตฺถ ปากฏเมว. เอวํ ภควา อิทมฺปิ สุตฺตํ อรหตฺตนิกูเฏเนว เทเสสิ. เทสนาปริโยสาเน จ ปุพฺพสทิโสว ธมฺมาภิสมโย อโหสีติ. สทฺธมฺมปฺปชฺโชติกาย จูฬนิทฺเทสฏฺฐกถาย กปฺปมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺฐิตา. ทสมํ. -------------- ๑๑. ชตุกณฺณิมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา [๖๕] เอกาทสเม ชตุกณฺณิสุตฺเต:- สุตฺวานหํ วีร อกามกามินฺติ "อหํ อิติปิ โส ภควา"ติอาทินา ^๔- นเยน วีร กามานํ อกามนโต อกามกามึ พุทฺธํ สุตฺวา. อกามมาคมนฺติ นิกฺกามํ ภควนฺตํ ปุจฺฉิตุํ อาคโตมฺหิ. สหชเนตฺตาติ สหชาตสพฺพญฺญุตญฺญาณจกฺขุ. ยถาตจฺฉนฺติ ยถาตถํ. พฺรูหิ เมติ ปุน ยาจนฺโต ภณติ. ยาจนฺโต หิ สหสฺสกฺขตฺตุมฺปิ ภเณยฺย, โก ปน วาโท ทฺวิกฺขตฺตุํ. อิติปิ โส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธติ อิเมสํ ปทานํ อตฺโถ เหฏฺฐา วุตฺโตว. ^๕- วิชฺชาหิ ปน จรเณน จ สมฺปนฺนตฺตา วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน. ตตฺถ วิชฺชาติ ติสฺโสปิ วิชฺชา อฏฺฐปิ วิชฺชา. ติสฺโส วิชฺชา ภยเภรวสุตฺเต ^๖- วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพา, อฏฺฐ อมฺพฏฺฐสุตฺเต. ^๗- ตตฺถ หิ วิปสฺสนาญาเณน มโนมยิทฺธิยา จ สห ฉ อภิญฺญา ปริคฺคเหตฺวา อฏฺฐ วิชฺชา วุตฺตา. จรณนฺติ สีลสํวโร อินฺทฺริเยสุ คุตฺตทฺวารตา โภชเน มตฺตญฺญุตา ชาคริยานุโยโค สตฺต @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. อกุสลานํ ธมฺมานํ ^๒ ก. มหาชนํ ^๓ ก. ปคฺคหเณน @^๔ วิ. มหาวิ. ๑/๑/๑, ที.สี. ๙/๑๕๗,๒๕๕,๕๐๓/๔๙,๘๗,๒๒๕, ม.อุ. ๑๔/๓๔๒/๓๐๕, @สํ. มหา. ๑๙/๙๙๗/๒๙๖ ^๕ ก. วิตฺถาริโตว @^๖ ม.ม. ๑๒/๓๔-๕๖/๒๒-๓๑ ^๗ ที.สี. ๙/๒๕๔-๒๙๙/๒๕๔-๒๙๙

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๖ หน้าที่ ๓๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=46&page=37&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=46&A=911&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=46&A=911&modeTY=2&pagebreak=1#p37