ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ
     ฉบับภาษาไทย   บาลีอักษรไทย   บาลีอักษรโรมัน 
อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)
                               ทุติยสิกฺขาปทํ
     [๓๕๘]   เตน สมเยน พุทฺโธ ภควา โกสมฺพิยํ วิหรติ โฆสิตาราเม ฯ
เตน  โข  ปน  สมเยน  อายสฺมา  ฉนฺโน  สยํ  ๑- อนาจารํ อาจริตฺวา
สงฺฆมชฺเฌ    อาปตฺติยา    อนุยุญฺชิยมาโน   อญฺเญนญฺญํ   ปฏิจรติ   โก
อาปนฺโน   กึ   อาปนฺโน  กิสฺมึ  อาปนฺโน  กถํ  อาปนฺโน  กํ  ภณถ  กึ
ภณถาติ   ฯ  เย  เต  ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ
วิปาเจนฺติ   กถํ   หิ   นาม   อายสฺมา  ฉนฺโน  สงฺฆมชฺเฌ  อาปตฺติยา
อนุยุญฺชิยมาโน     อญฺเญนญฺญํ     ปฏิจริสฺสติ    โก    อาปนฺโน    กึ
อาปนฺโน   กิสฺมึ   อาปนฺโน   กถํ  อาปนฺโน  กํ  ภณถ  กึ  ภณถาติ  ฯ
อถโข   เต   ภิกฺขู   ภควโต  เอตมตฺถํ  อาโรเจสุํ  ฯ  อถโข  ภควา
อายสฺมนฺตํ    ฉนฺนํ    ปฏิปุจฺฉิ   สจฺจํ   กิร   ตฺวํ   ฉนฺน   สงฺฆมชฺเฌ
อาปตฺติยา      อนุยุญฺชิยมาโน      อญฺเญนญฺญํ      ปฏิจรสิ      โก
อาปนฺโน   ฯเปฯ   กึ   ภณถาติ  ฯ  สจฺจํ  ภควาติ  ฯ  วิครหิ  พุทฺโธ
ภควา    กถํ    หิ   นาม   ตฺวํ   โมฆปุริส   สงฺฆมชฺเฌ   อาปตฺติยา
อนุยุญฺชิยมาโน    อญฺเญนญฺญํ    ปฏิจริสฺสสิ    โก    อาปนฺโน   ฯเปฯ
กึ   ภณถาติ   เนตํ   โมฆปุริส   อปฺปสนฺนานํ   วา   ปสาทาย  ฯเปฯ
วิครหิตฺวา   ธมฺมึ   กถํ   กตฺวา   ภิกฺขู    อามนฺเตสิ  เตนหิ  ภิกฺขเว
สงฺโฆ   ฉนฺนสฺส   ภิกฺขุโน   ๒-  อญฺญวาทกํ  โรเปตุ  ฯ  เอวญฺจ  ปน
@เชิงอรรถ:  ม. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ   อติเรกปาเฐน ภวิตพฺพํ ฯ
ภิกฺขเว โรเปตพฺพํ พฺยตฺเตน ภิกฺขุนา ปฏิพเลน สงฺโฆ ญาเปตพฺโพ
     {๓๕๘.๑}   สุณาตุ  เม  ภนฺเต  สงฺโฆ  อยํ ฉนฺโน ภิกฺขุ สงฺฆมชฺเฌ
อาปตฺติยา   อนุยุญฺชิยมาโน   อญฺเญนญฺญํ   ปฏิจรติ   ฯ   ยทิ   สงฺฆสฺส
ปตฺตกลฺลํ   สงฺโฆ   ฉนฺนสฺส   ภิกฺขุโน  อญฺญวาทกํ  โรเปยฺย  ฯ  เอสา
ญตฺติ ฯ
     {๓๕๘.๒}   สุณาตุ  เม  ภนฺเต  สงฺโฆ อยํ ฉนฺโน ภิกฺขุ  สงฺฆมชฺเฌ
อาปตฺติยา   อนุยุญฺชิยมาโน   อญฺเญนญฺญํ   ปฏิจรติ   ฯ  สงฺโฆ  ฉนฺนสฺส
ภิกฺขุโน   อญฺญวาทกํ  โรเปติ  ฯ  ยสฺสายสฺมโต  ขมติ  ฉนฺนสฺส  ภิกฺขุโน
อญฺญวาทกสฺส โรปนา โส ตุณฺหสฺส ยสฺส นกฺขมติ โส ภาเสยฺย ฯ
     {๓๕๘.๓}   โรปิตํ  สงฺเฆน  ฉนฺนสฺส  ภิกฺขุโน  อญฺญวาทกํ  ฯ ขมติ
สงฺฆสฺส ตสฺมา ตุณฺหี ฯ เอวเมตํ ธารยามีติ ฯ
     [๓๕๙]   อถโข  ภควา  อายสฺมนฺตํ ฉนฺนํ อเนกปริยาเยน วิครหิตฺวา
ทุพฺภรตาย ฯเปฯ เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๓๕๙.๑}   อญฺญวาทเก   ปาจิตฺติยนฺติ   ฯ   เอวญฺจิทํ   ภควตา
ภิกฺขูนํ สิกฺขาปทํ ปญฺญตฺตํ โหติ ฯ
     [๓๖๐]   เตน   โข  ปน  สมเยน  อายสฺมา  ฉนฺโน  สงฺฆมชฺเฌ
อาปตฺติยา     อนุยุญฺชิยมาโน     อญฺเญนญฺญํ     ปฏิจรนฺโต    อาปตฺตึ
อาปชฺชิสฺสามีติ  ตุณฺหีภูโต  สงฺฆํ  วิเหเสติ  ฯ  เย  เต  ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา
ฯเปฯ   เต   อุชฺฌายนฺติ   ขียนฺติ  วิปาเจนฺติ  กถํ  หิ  นาม  อายสฺมา
ฉนฺโน    สงฺฆมชฺเฌ    อาปตฺติยา    อนุยุญฺชิยมาโน   ตุณฺหีภูโต   สงฺฆํ
วิเหเสสฺสตีติ  ฯ  อถโข  เต  ภิกฺขู  ภควโต  เอตมตฺถํ อาโรเจสุํ ฯเปฯ
อถโข   ภควา   อายสฺมนฺตํ   ฉนฺนํ   ปฏิปุจฺฉิ   สจฺจํ   กิร  ตฺวํ  ฉนฺน
สงฺฆมชฺเฌ   อาปตฺติยา   อนุยุญฺชิยมาโน  ตุณฺหีภูโต  สงฺฆํ  วิเหเสสีติ  ฯ
สจฺจํ  ภควาติ  ฯ  วิครหิ  พุทฺโธ  ภควา  กถํ  หิ  นาม  ตฺวํ  โมฆปุริส
สงฺฆมชฺเฌ      อาปตฺติยา      อนุยุญฺชิยมาโน     ตุณฺหีภูโต     สงฺฆํ
วิเหเสสฺสสิ   เนตํ   โมฆปุริส   อปฺปสนฺนานํ   วา   ปสาทาย   ฯเปฯ
วิครหิตฺวา   ธมฺมึ   กถํ   กตฺวา   ภิกฺขู   อามนฺเตสิ   เตนหิ  ภิกฺขเว
สงฺโฆ  ฉนฺนสฺส  ภิกฺขุโน  ๑-  วิเหสกํ  โรเปตุ  ฯ  เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว
โรเปตพฺพํ พฺยตฺเตน ภิกฺขุนา ปฏิพเลน สงฺโฆ ญาเปตพฺโพ
     {๓๖๐.๑}   สุณาตุ  เม  ภนฺเต  สงฺโฆ  อยํ ฉนฺโน ภิกฺขุ สงฺฆมชฺเฌ
อาปตฺติยา   อนุยุญฺชิยมาโน  ตุณฺหีภูโต  สงฺฆํ  วิเหเสติ  ฯ  ยทิ  สงฺฆสฺส
ปตฺตกลฺลํ สงฺโฆ ฉนฺนสฺส ภิกฺขุโน วิเหสกํ โรเปยฺย ฯ เอสา ญตฺติ ฯ
     {๓๖๐.๒}   สุณาตุ  เม  ภนฺเต  สงฺโฆ  อยํ ฉนฺโน ภิกฺขุ สงฺฆมชฺเฌ
อาปตฺติยา   อนุยุญฺชิยมาโน   ตุณฺหีภูโต   สงฺฆํ   วิเหเสติ   ฯ   สงฺโฆ
ฉนฺนสฺส   ภิกฺขุโน   วิเหสกํ   โรเปติ  ฯ  ยสฺสายสฺมโต  ขมติ  ฉนฺนสฺส
ภิกฺขุโน วิเหสกสฺส โรปนา โส ตุณฺหสฺส ยสฺส นกฺขมติ โส ภาเสยฺย ฯ
     {๓๖๐.๓}   โรปิตํ  สงฺเฆน ฉนฺนสฺส ภิกฺขุโน วิเหสกํ ฯ ขมติ สงฺฆสฺส
ตสฺมา ตุณฺหี ฯ เอวเมตํ ธารยามีติ ฯ
     [๓๖๑]   อถโข  ภควา  อายสฺมนฺตํ ฉนฺนํ อเนกปริยาเยน วิครหิตฺวา
@เชิงอรรถ:  อติเรกปาเฐน ภวิตพฺพํ ฯ
ทุพฺภรตาย ฯเปฯ เอวญฺจ ปน ภิกฺขเว อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๓๖๑.๑}   อญฺญวาทเก วิเหสเก ปาจิตฺติยนฺติ ฯ


             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๒๓๕-๒๓๘. https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=2&item=358&items=4              อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=2&item=358&items=4&mode=bracket              อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=2&item=358&items=4              อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=2&item=358&items=4              ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=358              สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ https://84000.org/tipitaka/read/?index_2 https://84000.org/tipitaka/english/?index_2

อ่านหัวข้อแรกอ่านหัวข้อที่แล้วแสดงหมายเลขหน้า
ในกรณี :- 
   บรรทัดแรกของแต่ละหน้าอ่านหัวข้อถัดไปอ่านหัวข้อสุดท้าย คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม

บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]