|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
สองบทว่า สพฺพํ หตฺถํ ได้แก่ นิ้วมือทุกนิ้ว. ในบทว่า สกวเฬน นี้ มีวินิจฉัยดังนี้ :- ภิกษุกำลังแสดงธรรมใส่สมอ หรือชะเอมเครือเข้าปาก แสดงธรรมไปพลาง, คำพูดจะไม่ขาดหายไป ด้วยชิ้นสมอเป็นต้นเท่าใด, เมื่อชิ้นสมอเป็นต้นเท่านั้นยังมีอยู่ในปาก จะพูดก็ควร. บทว่า ปิณฺฑุกฺเขปกํ คือ ฉันเดาะคำข้าวๆ. บทว่า กวฬาวจฺเฉทกํ คือ ฉันกัดคำข้าวๆ. บทว่า อวคณฺฑการกํ ได้แก่ ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ยดุจลิง. บทว่า หตฺถนิทฺธูนกํ คือ ฉันสลัดมือๆ. บทว่า สิตฺถาวการกํ คือ ฉันโปรยเม็ดข้าวๆ. บทว่า ชิวฺหานิจฺฉารกํ คือ ฉันแลบลิ้นๆ. บทว่า จปุจปุการกํ ได้แก่ ฉันทำเสียงดังอย่างนี้ คือจับๆ. วรรคที่ ๕ จบ. ------------------------------------------------------------ .. อรรถกถา เสขิยกัณฑ์ กพฬวรรคที่ ๕ จบ. |