|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
บทว่า สตฺโถ ได้แก่ คนเดินทางร่วมกัน หรือเดินทางด้วยลำแข้ง หรือว่าคนเดินทางด้วยเกวียน. บทว่า มิตฺตํ ได้แก่ เมื่อโรคเกิดขึ้นแล้ว บุคคลชื่อว่าเป็นมิตร เพราะนำไปด้วยวอ หรือว่าด้วยยานอื่นให้ถึงที่ด้วยความปลอดภัย. บทว่า ในเรือนของตน ความว่า เมื่อโรคเห็นปานนั้นเกิดขึ้นแล้วในบ้านของตน ชนทั้งหลายมีบุตรและภรรยาเป็นต้นย่อมรังเกียจ แต่มารดาย่อมสำคัญแม้ซึ่งของไม่สะอาดของบุตร ราวกะว่าท่อนจันทน์ เพราะฉะนั้น มารดานั้นจึงชื่อว่าเป็นทั้งมิตรทั้งสหายในเรือนของตน. บทว่า อตฺถชาตสฺส แปลว่า ของบุคคลผู้มีธุระเกิดขึ้น. อธิบายว่า บุคคลใดย่อมนำกิจนั้นไป ทำให้สำเร็จ บุคคลนั้นชื่อว่าสหาย ชื่อว่ามิตร เพราะความเป็นคือให้กิจทั้งหลายสำเร็จร่วมกัน. แต่ว่า ชนทั้งหลายผู้เป็นสหายในการดื่มน้ำเมา มีสุราเป็นต้น ไม่ชื่อว่าเป็นมิตร. บทว่า สมฺปรายิกํ ได้แก่ เป็นประโยชน์เกื้อกูลในภพหน้า. จบอรรถกถามิตตสูตรที่ ๓ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เทวตาสังยุต ชราวรรคที่ ๖ มิตตสูตรที่ ๓ จบ. |