|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
บทว่า อพฺภุยฺยาสิ ความว่า พระเจ้าปเสนทิโกศลทรงสั่งว่า พวกเจ้าน่าตำหนิในการพ่ายแพ้ จงไปวัดฟังการสนทนาของเหล่าพระภิกษุ ทรงสดับเหตุแห่งชัยชนะที่ภิกษุพุทธรักขิตผู้บวชเมื่อแก่พูดแก่ภิกษุธรรมรักขิตผู้บวชเมื่อแก่ ในเวลากลางคืนว่า ถ้าพระราชาทรงทำอุบายอย่างนี้เสด็จไป ก็จะพึงชนะอีกแล้วจัดทัพไปรุกราน. บทว่า ยาวสฺส อุปกปฺปติ ความว่า ตราบเท่าความช่วงชิง จะพอสำเร็จได้. บทว่า ยทา จญฺเญ ความว่า ก็เมื่อใด คนอื่นๆ จะปล้นบุคคลที่ปล้นเขามาแล้วนั้น. บทว่า วิลุมฺปติ ได้แก่ ย่อมถูกเขาปล้น. บทว่า ฐานญฺหิ มญฺญติ ความว่า ก็ย่อมสำคัญว่ามีเหตุ. บทว่า ยทา แปลว่า ในกาลใด. บทว่า เชตารํ ลภเต ชยํ ความว่า บุคคลผู้ชนะ ย่อมได้ผู้ชำนะภายหลัง. บทว่า โรเสตารํ ได้แก่ ซึ่งผู้โกรธ. บทว่า โรสโก ได้แก่ ผู้โกรธ. บทว่า กมฺมวิวฏฺเฏน ได้แก่ ด้วยความแปรปรวนแห่งกรรม คือด้วยการให้วิบากแห่งกรรมคือการปล้นนั้น. บทว่า โส วิลุตฺโต วิลุมฺปติ ได้แก่ ผู้ปล้นนั้น ก็จะถูกเขาปล้น. จบอรรถกถาทุติยสังคามวัตถุสูตรที่ ๕ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย สคาถวรรค โกสลสังยุตต์ ทุติยวรรคที่ ๒ ทุติยสังคามวัตถุสูตรที่ ๕ จบ. |