|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
คำว่า สณฺฐาคาเร ได้แก่ ในศาลาสำหรับเรียนศิลปะ. คำว่า อุปาสนํ กโรนฺเต ได้แก่ ฝึกศิลป์ คือการยิงลูกธนู. คำว่า ไม่ผิดพลาด ได้แก่ ไม่ยิงลูกศรให้เลยไป. คำว่า โปขานุโปขํ ความว่า พระเถระได้เห็นกุมารเจ้าลิจฉวีทั้งหลายผู้ยิงลูกศรลูกหนึ่งให้เข้าไปติดๆ อย่างนี้คือ ลูกศรอื่นย่อมแทงลูกศรที่ติดปลายขนนกของลูกศรนั้นฉันใด ขึ้นชื่อว่าลูกศรที่ติดขนนกที่ปลายลูกศรอื่น ย่อมแทงลูกศรที่มีขนนกติดปลายลูกศรของลูกศรที่ ๒ อีก ลูกศรที่ติดปลายขนนกตามมาอื่นอีก ก็ย่อมแทงลูกศรที่ขนนกติดปลายลูกศรอื่นของลูกศรนั้นอีกมากฉันนั้น. คำว่า ยตฺร หิ นาม ตัดบทเป็น เย หิ นาม แปลว่า ก็ชื่อว่าเหล่าใด. คำว่า ให้เกิดขึ้นได้ยากกว่ากัน คือ ทำได้ยากกว่า. คำว่า แทงปลายขนทรายด้วยปลายขนทรายที่แบ่งออกแล้วเป็น ๗ ส่วน ความว่า พึงแบ่งขนทรายเส้นหนึ่งเป็น ๗ ส่วน แล้วถือเอาส่วนที่แบ่งหนึ่งส่วนแห่งขนทรายที่แบ่งนั้น แล้วผูกกลางผลมะเขือ ผูกขนทรายที่แบ่งแล้วเส้นอื่นอีกเข้าที่ปลายสุดแห่งลูกธนู แล้วจึงยืนที่ทางประมาณอุสภะหนึ่งแทงจำเพาะปลายขนทรายที่ผูกผลมะเขือนั้น ด้วยปลายที่ผูกไว้ที่ลูกธนู. คำว่า เพราะเหตุนั้น ความว่า เพราะสัจจะ ๔ แทงตลอดได้ยากอย่างนี้. จบอรรถกถาวาลสูตรที่ ๕ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สัจจสังยุตต์ ปปาตวรรคที่ ๔ ๕. วาลสูตร จบ. |