|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
คำที่จะพึงกล่าวทั้งหมดมีนัยดังกล่าวแล้วในปริณามนสิกขาบทในติงสกัณฑ์นั้น เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์ เพราะน้อมมาเพื่อตน ในสิกขาบทนี้เป็นปาจิตตีย์ล้วน เพราะน้อมไปเพื่อบุคคล (อื่น). สิกขาบทนี้มีสมุฏฐาน ๓ เป็นกิริยา สัญญาวิโมกข์ สจิตตกะ โลกวัชชะ กายกรรม วจีกรรม อกุศลจิต มีเวทนา ๓ ดังนี้แล. ปริณามนสิกขาบทที่ ๑๒ จบ สหธรรมิกวรรคที่ ๘ จบบริบูรณ์ ตามวรรณนานุกรม. ------------------------------------------------------------ ๒. วิวัณณนสิกขาบท ว่าด้วยการก่นสิกขาบท ๓. โมหนสิกขาบท ว่าด้วยการแสร้งทำหลง ๔. ปหารทานสิกขาบท ว่าด้วยการให้ประหาร ๕. ตลสัตติกสิกขาบท ว่าด้วยการเงื้อหอกคือฝ่ามือ ๖. อมูลกสิกขาบท ว่าด้วยการโจทด้วยอาบัติไม่มีมูล ๗. สัญจิจจสิกขาบท ว่าด้วยการแกล้งก่อความรำคาญ ๘. อุปัสสุติกสิกขาบท ว่าด้วยการแอบฟัง ๙. กัมมปฏิพาหนสิกขาบท ว่าด้วยการคัดค้านกรรม ๑๐. ฉันทาทานสิกขาบท ว่าด้วยการไม่ให้ฉันทะ ๑๑. ทัพพสิกขาบท ว่าด้วยเรื่องท่านพระทัพพมัลลบุตร ๑๒. ปริณามนสิกขาบท ว่าด้วยการน้อมลาภสงฆ์. ------------------------------------------------------------ .. อรรถกถา ปาจิตติยกัณฑ์ ปาจิตติย์ สหธรรมิกวรรคที่ ๘ สิกขาบทที่ ๑๒ จบ. |