|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
 |
| |
    
บทว่า พาลลกฺขณานิ ได้แก่ ที่ชื่อว่าพาลลักษณะ (ลักษณะของคนพาล) เพราะเป็นเครื่องให้คนทั้งหลายกำหนด คือรู้ได้ว่าผู้นี้เป็นพาล. ลักษณะเหล่านั้นแลเป็นเหตุให้หมายรู้คนพาลนั้น เพราะเหตุนั้นจึงชื่อว่าเครื่องหมายคนพาล. บทว่า พาลาปทานานิ ได้แก่ ความประพฤติของคนพาล. บทว่า ทุจฺจินฺติตจินฺตี ความว่า คนพาลเมื่อคิด ย่อมคิดแต่เรื่องที่ไม่ดีด้วย บทว่า ทุพฺภาสิตภาสี ความว่า แม้เมื่อจะพูดก็ย่อมพูดแต่คำพูดที่ไม่ดี แยกประเภทเป็นมุสาวาทเป็นต้น. บทว่า ทุกฺกฏกมฺมการี ความว่า แม้เมื่อทำย่อมทำแต่สิ่งที่ไม่ดี ด้วยอำนาจปาณาติบาตเป็นต้น. บทมีอาทิว่า ปณฺฑิตลกฺขณานิ พึงทราบตามทำนองลักษณะที่กล่าวแล้วนั่นแล. ส่วนบททั้งหลายมีบทว่า สุจินฺติตจินฺตี เป็นต้นในสูตรนี้ พึงประกอบด้วยอำนาจแห่งสุจริตทั้งหลายมีมโนสุจริตเป็นต้น. จบอรรถกถาจินตสูตรที่ ๓ ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต ปฐมปัณณาสก์ พาลวรรคที่ ๑ ๓. จินตาสูตร จบ. |