![]() |
บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
![]() |
![]() | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ว่าด้วยความเป็นอาเสวนปัจจัย ในปัญหานั้น ชนเหล่าใดมีความเห็นผิดดุจลัทธิของนิกายอุตตราปถกะบางพวกนั้นนั่นแหละว่า ธรรมทั้งปวงเป็นชั่วขณะ ธรรมอะไรๆ ตั้งอยู่แม้ครู่หนึ่งแล้ว ชื่อว่าซ่องเสพซึ่งอาเสวนปัจจัย หามีไม่ เพราะฉะนั้น ความเป็นอาเสวนปัจจัยไม่มีอยู่โดยแท้. อนึ่ง ธรรมอะไรๆ ที่เกิดขึ้นแล้วหาความเป็นอาเสวนปัจจัย ก็ไม่ได้ ดังนี้. คำถามของสกวาทีหมายถึงชนเหล่านั้น คำตอบรับรองเป็นของปรวาที. ลำดับนั้น สกวาทีเพื่อจะให้ปรวาทีนั้นรู้ด้วยพระสูตรนั่นแหละ จึงนำพระสูตรมาว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปาณาติบาตอันบุคคลซ่องเสพแล้ว ดังนี้เป็นต้น มิใช่หรือ? พระสูตรทั้งปวงนั้นมีอรรถตื้นทั้งนั้นแล. อรรถกถาอาเสวนปัจจยตากถา จบ. ----------------------------------------------------- .. อรรถกถา กถาวัตถุปกรณ์ วรรคที่ ๒๒ อาเสวนปัจจยตากถา จบ. |