พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๔ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๖ สุตฺต. ม. อุปริปณฺณาสกํ

     [๓๔๗]   กถญฺจานนฺท    ภิกฺขุ   อชฺฌตฺตเมว   จิตฺตํ   สณฺฐเปติ
สนฺนิสาเทติ   เอโกทิกโรติ   สมาทหติ   ฯ   อิธานนฺท  ภิกฺขุ  วิวิจฺเจว
กาเมหิ   วิวิจฺจ   อกุสเลหิ  ธมฺเมหิ  สวิตกฺกํ  สวิจารํ  วิเวกชํ  ปีติสุขํ
ปฐมํ   ฌานํ  ...  ทุติยํ  ฌานํ  ...  ตติยํ  ฌานํ  ...  จตุตฺถํ  ฌานํ
อุปสมฺปชฺช   วิหรติ   ฯ   เอวํ  โข  อานนฺท  ภิกฺขุ  อชฺฌตฺตเมว  จิตฺตํ
สณฺฐเปติ   สนฺนิสาเทติ   เอโกทิกโรติ   สมาทหติ   ฯ   โส   อชฺฌตฺตํ
สุญฺญตํ    มนสิกโรติ    ฯ    ตสฺส    อชฺฌตฺตํ    สุญฺญตํ   มนสิกโรโต
อชฺฌตฺตํ   สุญฺญตาย   จิตฺตํ   น   ปกฺขนฺทติ   น   ปสีทติ  น  สนฺติฏฺฐติ
นาธิมุจฺจติ   ๒-   ฯ   เอวํ  สนฺตเมตํ  อานนฺท  ภิกฺขุ  เอวํ  ปชานาติ
@เชิงอรรถ: ๑ ยุ. อุยฺโยชิยปฏิสํยุตฺตํเยว ฯ  ๒ ม. ยุ. น วิมุจฺจติ ฯ
อชฺฌตฺตํ    สุญฺญตํ    โข    เม    มนสิกโรโต    อชฺฌตฺตํ   สุญฺญตาย
จิตฺตํ   น   ปกฺขนฺทติ   น   ปสีทติ   น   สนฺติฏฺฐติ   นาธิมุจฺจตีติ   ฯ
อิติห   ตตฺถ  สมฺปชาโน  โหติ  ฯ  โส  พหิทฺธา  สุญฺญตํ  มนสิกโรติ  ฯ
โส    อชฺฌตฺตพหิทฺธา    สุญฺญตํ    มนสิกโรติ    ฯ    โส   อาเนญฺชํ
มนสิกโรติ   ฯ   ตสฺส   อาเนญฺชํ   มนสิกโรโต  อาเนญฺชาย  จิตฺตํ  น
ปกฺขนฺทติ   น   ปสีทติ   น   สนฺติฏฺฐติ  นาธิมุจฺจติ  ฯ  เอวํ  สนฺตเมตํ
อานนฺท   ภิกฺขุ   เอวํ   ปชานาติ   อาเนญฺชํ  โข  [๑]-  มนสิกโรโต
อาเนญฺชาย    จิตฺตํ    น    ปกฺขนฺทติ    น   ปสีทติ   น   สนฺติฏฺฐติ
นาธิมุจฺจตีติ ฯ อิติห ตตฺถ สมฺปชาโน โหติ ฯ
     {๓๔๗.๑}   เตนานนฺท  ภิกฺขุนา  ตสฺมึเยว  ปุริมสฺมึ  สมาธินิมิตฺเต
อชฺฌตฺตเมว    จิตฺตํ    สณฺฐเปตพฺพํ    สนฺนิสาเทตพฺพํ    เอโกทิกาตพฺพํ
สมาทหาตพฺพํ   ฯ   โส  อชฺฌตฺตํ  สุญฺญตํ  มนสิกโรติ  ฯ  ตสฺส  อชฺฌตฺตํ
สุญฺญตํ    มนสิกโรโต   อชฺฌตฺตํ   สุญฺญตาย   จิตฺตํ   ปกฺขนฺทติ   ปสีทติ
สนฺติฏฺฐติ   วิมุจฺจติ  ฯ  เอวํ  สนฺตเมตํ  อานนฺท  ภิกฺขุ  เอวํ  ปชานาติ
อชฺฌตฺตํ   สุญฺญตํ   โข   เม   มนสิกโรโต   อชฺฌตฺตํ   สุญฺญตาย  จิตฺตํ
ปกฺขนฺทติ  ปสีทติ  สนฺติฏฺฐติ  วิมุจฺจตีติ  ฯ  อิติห  ตตฺถ สมฺปชาโน โหติ ฯ
โส   พหิทฺธา   สุญฺญตํ   มนสิกโรติ   ฯ   โส   อชฺฌตฺตพหิทฺธา  สุญฺญตํ
มนสิกโรติ  ฯ  โส  อาเนญฺชํ  มนสิกโรติ  ฯ  ตสฺส อาเนญฺชํ มนสิกโรโต
อาเนญฺชาย   ๒-   จิตฺตํ   ปกฺขนฺทติ   ปสีทติ   สนฺติฏฺฐติ   วิมุจฺจติ  ฯ
เอวํ   สนฺตเมตํ   อานนฺท   ภิกฺขุ   เอวํ   ปชานาติ   อาเนญฺชํ   โข
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ยุ. เอตฺถนฺตเร เมติ อตฺถิ ฯ
@๒ ยุ. อานญฺเชติ ทิสฺสติ ฯ อิโต ปรํ อีทิสเมว ฯ
เม   มนสิกโรโต   อาเนญฺชาย   จิตฺตํ   ปกฺขนฺทติ   ปสีทติ   สนฺติฏฺฐติ
วิมุจฺจตีติ ฯ อิติห ตตฺถ สมฺปชาโน โหติ ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๑๔ หน้าที่ ๒๓๖-๒๓๘.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=14&item=347&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=14&item=347&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=14&item=347&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=14&item=347&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=347
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๔
https://84000.org/tipitaka/read/?index_14
https://84000.org/tipitaka/english/?index_14