พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๒ วินย. มหาวิภงฺโค (๒)

     [๗๑๐]   อนาปตฺติ   กุกฺกุจฺจํ  อุปทหิตุกาโม  อูนวีสติวสฺโส  มญฺเญ
ตฺวํ  อุปสมฺปนฺโน  วิกาเล  มญฺเญ  ตยา  ภุตฺตํ  มชฺชํ  มญฺเญ  ตยา  ปีตํ
มาตุคาเมน  สทฺธึ  รโห  มญฺเญ  ตยา  นิสินฺนํ  อิงฺฆ  ชานาหิ  มา  เต
ปจฺฉา กุกฺกุจฺจํ อโหสีติ ภณติ อุมฺมตฺตกสฺส อาทิกมฺมิกสฺสาติ ฯ
                         สตฺตมสิกฺขาปทํ นิฏฺฐิตํ ฯ
                                  ---------
                              อฏฺฐมสิกฺขาปทํ
     [๗๑๑]   เตน  สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ เชตวเน
อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ   เตน   โข   ปน  สมเยน  ฉพฺพคฺคิยา
ภิกฺขู   เปสเลหิ   ภิกฺขูหิ   สทฺธึ   ภณฺฑนฺติ   ฯ   เปสลา  ภิกฺขู  เอวํ
วเทนฺติ   อลชฺชิโน   อิเม   อาวุโส   ฉพฺพคฺคิยา   ภิกฺขู   น   สกฺกา
อิเมหิ   สห   ภณฺฑิตุนฺติ   ฯ   ฉพฺพคฺคิยา   ภิกฺขู  เอวํ  วเทนฺติ  กิสฺส
ตุเมฺห   อาวุโส  อเมฺห  อลชฺชิวาเทน  ปาเปถาติ  ฯ  กหํ  ปน  ตุเมฺห
อาวุโส   อสฺสุตฺถาติ   ฯ   มยํ   อายสฺมนฺตานํ  อุปสฺสุตึ  ติฏฺฐมฺหาติ  ฯ
เย   เต   ภิกฺขู  อปฺปิจฺฉา  ฯเปฯ  เต  อุชฺฌายนฺติ  ขียนฺติ  วิปาเจนฺติ
กถํ   หิ   นาม   ฉพฺพคฺคิยา   ภิกฺขู  ภิกฺขูนํ  ภณฺฑนชาตานํ  กลหชาตานํ
วิวาทาปนฺนานํ    อุปสฺสุตึ   ติฏฺฐิสฺสนฺตีติ   ฯเปฯ   สจฺจํ   กิร   ตุเมฺห
ภิกฺขเว   ภิกฺขูนํ   ภณฺฑนชาตานํ   กลหชาตานํ   วิวาทาปนฺนานํ  อุปสฺสุตึ
ติฏฺฐถาติ  ฯ  สจฺจํ  ภควาติ  ฯ  วิครหิ  พุทฺโธ ภควา กถํ หิ นาม ตุเมฺห
โมฆปุริสา     ภิกฺขูนํ    ภณฺฑนชาตานํ    กลหชาตานํ    วิวาทาปนฺนานํ
อุปสฺสุตึ     ติฏฺฐิสฺสถ     เนตํ     โมฆปุริสา     อปฺปสนฺนานํ    วา
ปสาทาย   ปสนฺนานํ   วา  ภิยฺโยภาวาย  ฯเปฯ  เอวญฺจ  ปน  ภิกฺขเว
อิมํ สิกฺขาปทํ อุทฺทิเสยฺยาถ
     {๗๑๑.๑}   โย   ปน   ภิกฺขุ  ภิกฺขูนํ  ภณฺฑนชาตานํ  กลหชาตานํ
วิวาทาปนฺนานํ   อุปสฺสุตึ   ติฏฺเฐยฺย  ยํ  อิเม  ภณิสฺสนฺติ  ตํ  โสสฺสามีติ
เอตเทว ปจฺจยํ กริตฺวา อนญฺญํ ปาจิตฺติยนฺติ ฯ
     [๗๑๒]   โย  ปนาติ  โย  ยาทิโส  ฯเปฯ ภิกฺขูติ ฯเปฯ อยํ อิมสฺมึ
อตฺเถ    อธิปฺเปโต    ภิกฺขูติ   ฯ   ภิกฺขูนนฺติ   อญฺเญสํ   ภิกฺขูนํ   ฯ
ภณฺฑนชาตานํ    กลหชาตานํ    วิวาทาปนฺนานนฺติ    อธิกรณชาตานํ   ฯ
อุปสฺสุตึ    ติฏฺเฐยฺยาติ    อิเมสํ    สุตฺวา   โจเทสฺสามิ   สาเรสฺสามิ
ปฏิโจเทสฺสามิ    ปฏิสาเรสฺสามิ    มงฺกุํ    ๑-    กริสฺสามีติ   คจฺฉติ
อาปตฺติ   ทุกฺกฏสฺส   ฯ   ยตฺถ  ฐิโต  สุณาติ  อาปตฺติ  ปาจิตฺติยสฺส  ฯ
ปจฺฉโต   คจฺฉนฺโต   ตุริโต   คจฺฉติ  โสสฺสามีติ  อาปตฺติ  ทุกฺกฏสฺส  ฯ
ยตฺถ   ฐิโต   สุณาติ   อาปตฺติ   ปาจิตฺติยสฺส   ฯ   ปุรโต   คจฺฉนฺโต
โอหียติ   โสสฺสามีติ   อาปตฺติ   ทุกฺกฏสฺส   ฯ   ยตฺถ   ฐิโต   สุณาติ
อาปตฺติ   ปาจิตฺติยสฺส   ฯ   ภิกฺขุสฺส   ฐิโตกาสํ  วา  นิสินฺโนกาสํ  วา
นิปนฺโนกาสํ   วา  อาคนฺตฺวา  มนฺเตนฺตํ  อุกฺกาสิตพฺพํ  วิชานาเปตพฺพํ  ฯ
โน  เจ  อุกฺกาเสยฺย  วา  วิชานาเปยฺย  วา  อาปตฺติ  ปาจิตฺติยสฺส  ฯ
เอตเทว   ปจฺจยํ   กริตฺวา   อนญฺญนฺติ   น   อญฺโญ   โกจิ   ปจฺจโย
โหติ อุปสฺสุตึ ติฏฺฐิตุํ ฯ
     [๗๑๓]   อุปสมฺปนฺเน     อุปสมฺปนฺนสญฺญี    อุปสฺสุตึ    ติฏฺฐติ
อาปตฺติ   ปาจิตฺติยสฺส   ฯ   อุปสมฺปนฺเน   เวมติโก   อุปสฺสุตึ   ติฏฺฐติ
อาปตฺติ    ปาจิตฺติยสฺส    ฯ   อุปสมฺปนฺเน   อนุปสมฺปนฺนสญฺญี   อุปสฺสุตึ
ติฏฺฐติ   อาปตฺติ   ปาจิตฺติยสฺส   ฯ   อนุปสมฺปนฺนสฺส   อุปสฺสุตึ   ติฏฺฐติ
อาปตฺติ    ทุกฺกฏสฺส    ฯ    อนุปสมฺปนฺเน    อุปสมฺปนฺนสญฺญี   อาปตฺติ
ทุกฺกฏสฺส    ฯ    อนุปสมฺปนฺเน    เวมติโก   อาปตฺติ   ทุกฺกฏสฺส   ฯ
@เชิงอรรถ: ๑ ม. มงฺกู ฯ
อนุปสมฺปนฺเน อนุปสมฺปนฺนสญฺญี อาปตฺติ ทุกฺกฏสฺส ฯ

             เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๖๖-๔๖๙.
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=2&item=710&items=4
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=2&item=710&items=4&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=2&item=710&items=4
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=2&item=710&items=4
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=2&i=710
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒
https://84000.org/tipitaka/read/?index_2
https://84000.org/tipitaka/english/?index_2