มจร. ๑. ปธานสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๑

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]

๓. อปัณณกวรรค ๒. สัมมาทิฏฐิสูตร

๓. อปัณณกวรรค หมวดว่าด้วยข้อปฏิบัติที่ไม่ผิด ๑. ปธานสูตร ว่าด้วยความเพียรเป็นเหตุสิ้นอาสวะ [๗๑] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการย่อมปฏิบัติปฏิปทา ที่ไม่ผิด และชื่อว่าได้สร้างเหตุเพื่อความสิ้นอาสวะ^๑- ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ๑. มีศีล ๒. เป็นพหูสูต ๓. ปรารภความเพียร ๔. มีปัญญา ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แลย่อมปฏิบัติปฏิปทา ที่ไม่ผิด และชื่อว่าได้สร้างเหตุเพื่อความสิ้นอาสวะ ปธานสูตรที่ ๑ จบ ๒. สัมมาทิฏฐิสูตร ว่าด้วยสัมมาทิฏฐิเป็นเหตุสิ้นอาสวะ [๗๒] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการย่อมปฏิบัติปฏิปทา ที่ไม่ผิด และชื่อว่าได้สร้างเหตุเพื่อความสิ้นอาสวะ ธรรม ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. เนกขัมมวิตก (ความตรึกปลอดจากกาม) ๒. อพยาบาทวิตก (ความตรึกปลอดจากพยาบาท) ๓. อวิหิงสาวิตก (ความตรึกปลอดจากการเบียดเบียน) ๔. สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นชอบ) @เชิงอรรถ : @^๑ เพื่อความสิ้นอาสวะ หมายถึงเพื่ออรหัตตผล (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๗๑/๓๕๙) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๑๑๗}