มจร. ๗. ปฐมอาสวสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ [๓. ติกนิบาต]

๑. ปฐมวรรค ๗. ปฐมอาสวสูตร

๗. ปฐมอาสวสูตร ว่าด้วยอาสวะ สูตรที่ ๑ [๕๖] แท้จริง พระสูตรนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสไว้แล้ว พระสูตรนี้ พระอรหันต์ กล่าวไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ “ภิกษุทั้งหลาย อาสวะ^๑- ๓ ประการนี้ อาสวะ ๓ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. กามาสวะ (อาสวะคือกาม) ๒. ภวาสวะ (อาสวะคือภพ) ๓. อวิชชาสวะ (อาสวะคืออวิชชา) ภิกษุทั้งหลาย อาสวะ ๓ ประการนี้แล พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความดังกล่าวมานี้แล้ว ในพระสูตรนั้น จึงตรัส คาถาประพันธ์ดังนี้ว่า สาวกของพระพุทธเจ้าผู้มีจิตตั้งมั่น มีสติสัมปชัญญะ ย่อมรู้ชัดอาสวะ เหตุเกิดอาสวะ ธรรมเป็นที่ดับอาสวะ และข้อปฏิบัติที่ให้ถึงความดับอาสวะ เพราะสิ้นอาสวะทั้งหลาย ภิกษุจึงเป็นผู้หมดความหิว ปรินิพพานแล้ว แม้เนื้อความนี้ พระผู้มีพระภาคก็ตรัสไว้แล้ว ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้แล ปฐมอาสวสูตรที่ ๗ จบ @เชิงอรรถ : @^๑ อาสวะ หมายถึงกิเลสที่หมักหมมหรือดองอยู่ในสันดาน (ที.ปา.อ. ๓๐๕/๑๘๗) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๔๑๐}