มจร. ๙. อุปาติธาวันติสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน [๖. ชัจจันธวรรค]

๙. อุปาติธาวันติสูตร

๙. อุปาติธาวันติสูตร ว่าด้วยแมลงบินเข้าไฟ [๕๙] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิก- เศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี สมัยนั้น ในความมืดมิดแห่งราตรี พระผู้มีพระภาคประทับ นั่งในที่แจ้ง มีประทีปน้ำมันลุกโพลงอยู่ ขณะนั้น แมลงจำนวนมากตกลงรอบๆ ที่ประทีปน้ำมันเหล่านั้นถึงความทุกข์ ความพินาศย่อยยับ พระผู้มีพระภาคได้ทอดพระเนตรเห็นแมลงจำนวนมากตกลงรอบๆ ที่ประทีป น้ำมันเหล่านั้นถึงความทุกข์ ความพินาศย่อยยับ ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้ ในเวลานั้นว่า พุทธอุทาน สมณพราหมณ์พวกหนึ่งแล่นเลยไป^๑- ไม่บรรลุธรรมที่เป็นสาระ^๒- ชื่อว่าพอกพูนเครื่องพันธนาการ^๓- ใหม่ๆ ยิ่งขึ้น ยึดมั่นในสิ่งที่ตนได้เห็นแล้วและฟังแล้วอย่างนี้ จึงตกสู่หลุมถ่านเพลิง^๔- ตลอดไป เหมือนแมลงตกลงสู่ประทีปน้ำมันฉะนั้น อุปาติธาวันติสูตรที่ ๙ จบ @เชิงอรรถ : @^๑ แล่นเลยไป หมายถึงยึดถือขันธ์ ๕ ว่าเที่ยง งาม เป็นสุข และเป็นอัตตา (ขุ.อุ.อ. ๕๙/๓๘๒) @^๒ ธรรมที่เป็นสาระ หมายถึงศีล สมาธิ ปัญญา และวิมุตติ เป็นต้น (ขุ.อุ.อ. ๕๙/๓๘๒) @^๓ เครื่องพันธนาการ หมายถึงตัณหาและทิฏฐิ (ขุ.อุ.อ. ๕๙/๓๘๒) @^๔ หลุมถ่านเพลิง ในที่นี้หมายถึงภพ ๓ คือ กามภพ รูปภพ และอรูปภพ (ขุ.อุ.อ. ๕๙/๓๘๒) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๓๐๖}