มจร. ๔. ปุปผฉทนิยเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๑๔. โสภิตวรรค]

๔. ปุปผฉทนิยเถราปทาน

๔. ปุปผฉทนิยเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระปุปผฉทนิยเถระ (พระปุปผฉทนิยเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๒๖] พราหมณ์มีนามว่าสุนันทะ เป็นผู้คงแก่เรียน จบมนตร์ เป็นผู้ควรแก่การขอ ได้บูชายัญชื่อว่าวาชเปยยะ (กล่าวคำอ่อนหวาน) [๒๗] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคพระนามว่าปทุมุตตระ ทรงรู้แจ้งโลก ทรงเป็นผู้เลิศ ทรงเป็นฤๅษี ประกอบด้วยพระกรุณา ทรงอนุเคราะห์หมู่ชน เสด็จจงกรมในอากาศ [๒๘] พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้สัพพัญญู ทรงเป็นผู้นำสัตว์โลก ไม่มีอุปธิ ครั้นเสด็จจงกรมแล้ว ทรงแผ่เมตตาไปในหมู่สัตว์หาประมาณมิได้ [๒๙] พราหมณ์ผู้จบมนตร์ เด็ดดอกไม้ที่ขั้วแล้ว ประชุมศิษย์ทั้งหมด ให้ช่วยกันโยนดอกไม้ขึ้นไปในอากาศ [๓๐] ครั้งนั้น หลังคาดอกไม้ได้มีทั่วนคร ไม่หายไปตลอด ๗ วัน ด้วยพุทธานุภาพ [๓๑] ด้วยกุศลมูลนั้นนั่นเอง (ข้าพเจ้า) ได้เสวยสมบัติ กำหนดรู้อาสวะทั้งปวงแล้ว ข้ามกระแสตัณหาที่ซ่านไปในโลกได้แล้ว [๓๒] ในกัปที่ ๑๑๑ (นับจากกัปนี้ไป) ได้เป็นกษัตริย์ผู้จักรพรรดิ ๓๕ ชาติ มีพระนามว่าอัมพรังสะ มีพลานุภาพมาก {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๒๙๗}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๑๔. โสภิตวรรค]

๕. รโหสัญญิกเถราปทาน

[๓๓] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระปุปผฉทนิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ ปุปผฉทนิยเถราปทานที่ ๔ จบ