มจร. ๒. นาคเกสริยเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

๒. นาคเกสริยเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระนาคเกสริยเถระ (พระนาคเกสริยเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๔] ข้าพเจ้าโก่งสายธนูแล้ว เข้าไปยังท่ามกลางป่า ได้เห็นต้นบุนนาคมีดอกเป็นพวง ขึ้นอยู่ใกล้ทางเดิน [๕] จึงใช้มือทั้ง ๒ ประคอง กระทำอัญชลีไว้เหนือเศียรเกล้าแล้ว ได้บูชาพระพุทธเจ้าพระนามว่าติสสะ ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของโลก {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๐๗}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๒๕. ตุวรทายิวรรค]

๓. นฬินเกสริยเถราปทาน

[๖] ในกัปที่ ๙๒ นับจากกัปนี้ไป ข้าพเจ้าได้ใช้ดอกไม้บูชาไว้ จึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาพระพุทธเจ้า [๗] ในกัปที่ ๗๗ (นับจากกัปนี้ไป) ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ มีพระนามว่าสโมกขรณะ สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ มีพลานุภาพมาก [๘] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระนาคเกสริยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ นาคเกสริยเถราปทานที่ ๒ จบ