มจร. ๒. ติลมุฏฐิยเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๒๘. สุวัณณพิพโพหนวรรค]

๒. ติลมุฏฐิยเถราปทาน

๒. ติลมุฏฐิยเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระติลมุฏฐิยเถระ (พระติลมุฏฐิยเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๕] พระศาสดาผู้ทรงเป็นผู้นำชั้นเลิศของโลก ทรงทราบความคิดของข้าพเจ้า บันดาลกายเข้าไปด้วยมโนมยิทธิ [๖] ข้าพเจ้ามีจิตเลื่อมใส มีใจยินดี ไหว้พระศาสดาผู้เป็นบุรุษผู้สูงสุด ซึ่งเสด็จเข้ามา แล้วได้ถวายงากำมือหนึ่ง [๗] ในกัปที่ ๙๑ นับจากกัปนี้ไป ข้าพเจ้าได้ถวายทานไว้ในครั้งนั้น จึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการถวายงากำมือหนึ่ง [๘] ในกัปที่ ๑๖ นับจากกัปนี้ไป ได้เป็นกษัตริย์ผู้จักรพรรดิพระนามว่าคันธิยะ สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ มีพลานุภาพมาก [๙] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระติลมุฏฐิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ ติลมุฏฐิยเถราปทานที่ ๒ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๔๓๔}