พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๑ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๓ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต
หน้าที่ ๕๐-๕๑.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๑. ปฐมปัณณาสก์]
                                                                 ๔. จักกวรรค ๒. สังคหสูตร
๔. จักกวรรค
หมวดว่าด้วยจักร
๑. จักกสูตร
ว่าด้วยจักร ๔ ประการ
	[๓๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย จักร๑- ๔ ประการนี้เป็นเหตุให้
เทวดาและมนุษย์ผู้ประกอบแล้วเป็นไปได้ และถึงความเป็นใหญ่ ความไพบูลย์ใน
โภคะทั้งหลายต่อกาลไม่นานนัก
	จักร ๔ ประการ อะไรบ้าง คือ
		๑. ปฏิรูปเทสวาสะ (การอยู่ในถิ่นที่ดี)
		๒. สัปปุริสูปัสสยะ (การสมาคมกับสัตบุรุษ)
		๓. อัตตสัมมาปณิธิ (การตั้งตนไว้ชอบ)
		๔. ปุพเพกตปุญญตา (ความเป็นผู้ได้ทำความดีไว้ก่อนแล้ว)
	จักร ๔ ประการนี้แลเป็นเหตุให้เทวดาและมนุษย์ผู้ประกอบแล้วเป็นไปได้ และ
ถึงความเป็นใหญ่ ความไพบูลย์ในโภคะทั้งหลายต่อกาลไม่นานนัก
		ข้าวเปลือก ทรัพย์ ยศ ชื่อเสียง
		และความสุขย่อมหลั่งไหลมาสู่นรชน
		ผู้อยู่ในถิ่นที่ดี ผูกไมตรีกับอริยชน
		สมบูรณ์ด้วยการตั้งตนไว้ชอบ ได้ทำความดีไว้ก่อนแล้ว
จักกสูตรที่ ๑ จบ
๒. สังคหสูตร
ว่าด้วยสังคหวัตถุ
	[๓๒] ภิกษุทั้งหลาย สังคหวัตถุ (ธรรมเครื่องยึดเหนี่ยว) ๔ ประการนี้
	สังคหวัตถุ ๔ ประการ๒- อะไรบ้าง คือ
@เชิงอรรถ :
@๑ จักร ในที่นี้หมายถึงสมบัติ (องฺ.จตุกฺก.อ. ๒/๓๑/๓๒๗)
@๒ ดู ที.ปา. ๑๑/๓๑๓/๒๐๖
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๕๐}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต [๑. ปฐมปัณณาสก์]
                                                                 ๔. จักกวรรค ๓. สีหสูตร
		๑. ทาน (การให้)
		๒. เปยยวัชชะ (วาจาเป็นที่รัก)
		๓. อัตถจริยา (การประพฤติประโยชน์)
		๔. สมานัตตตา (การวางตนสม่ำเสมอ)
	ภิกษุทั้งหลาย สังคหวัตถุ ๔ ประการนี้แล
		ทาน เปยยวัชชะ อัตถจริยาในโลกนี้
		และสมานัตตตาในธรรมนั้นๆ ตามสมควร
		สังคหธรรมเหล่านี้แลช่วยอุ้มชูโลก
		เหมือนลิ่มสลักที่ยึดคุมรถซึ่งแล่นไปไว้ได้ฉะนั้น
		ถ้าไม่พึงมีธรรมเหล่านี้ มารดาหรือบิดา
		ก็ไม่พึงได้การนับถือหรือการบูชาเพราะบุตรเป็นเหตุ
		แต่เพราะบัณฑิตเล็งเห็นความสำคัญของสังคหธรรมเหล่านี้
		ฉะนั้น บัณฑิตเหล่านั้นจึงถึงความเป็นใหญ่
		และเป็นผู้น่าสรรเสริญ
สังคหสูตรที่ ๒ จบ
๓. สีหสูตร
ว่าด้วยพญาราชสีห์
	[๓๓] ภิกษุทั้งหลาย ในเวลาเย็น พญาราชสีห์ออกจากที่อาศัย บิดกาย
ชำเลืองดูรอบๆ ทั้ง ๔ ทิศ บันลือสีหนาท ๓ ครั้งแล้วหลีกไปหาเหยื่อ โดยมาก
สัตว์ดิรัจฉานที่ได้ฟังพญาราชสีห์บันลือสีหนาทย่อมถึงความกลัว หวาดหวั่น และ
สะดุ้ง สัตว์พวกที่อาศัยอยู่ในโพรงก็หลบเข้าโพรง พวกที่อยู่ในน้ำก็ดำลงในน้ำ พวกที่
อยู่ในป่าก็หนีเข้าป่า พวกสัตว์ปีกก็บินขึ้นสู่อากาศ พญาช้างที่ถูกล่ามไว้ด้วยเครื่อง
ผูกคือเชือกหนังที่มั่นคงแข็งแรง ในหมู่บ้าน ตำบล และเมืองหลวง ก็ตัดทำลาย
เครื่องผูกเหล่านั้น ตกใจกลัว ถ่ายมูตรและกรีส๑- หนีไปทางใดทางหนึ่ง บรรดา
สัตว์ดิรัจฉานทั้งหลาย พญาราชสีห์เป็นสัตว์มีฤทธิ์มากอย่างนี้ มีศักดิ์มากอย่างนี้
มีอานุภาพมากอย่างนี้
@เชิงอรรถ :
@๑ มูตร หมายถึงปัสสาวะ กรีส หมายถึงอุจจาระ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๑ หน้า : ๕๑}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๑ หน้าที่ ๕๐-๕๑.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=21&page=50&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=21&A=1477
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=21&A=1477#p50
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 21 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_21
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu21
https://84000.org/tipitaka/english/?index_21